semaver
New member
Yaz başlıyor – ve onunla birlikte festival sezonu. Çarpıcı olan şey: başrol oyuncuları neredeyse tamamen erkek oyunculardan oluşuyor. Bu sinir bozucu. Ve gerekçeler genellikle dayanıksız görünüyor: listelerin başında erkekler var, festivaller daha yavaş gelişen nişlerde ve ayrıca “kimse bulunamadı” şeklindeki eskimiş hikaye. Son birkaç ayın listelerine bir göz atmak, manşet olma potansiyeline sahip birkaç sanatçının ortalıkta dolaştığını görmek için yeterli. Son olarak, geçen yıl komedyen Carolin Kebekus tarafından başlatılan DCKS Festivali başka bir yol olduğunu gösterdi. Sadece istemelisin.
Bütün bunlar bana bu cumhuriyetin slam sahnelerindeki ilk günlerimi hatırlatıyor. 15 yıl önce orada kadınlar sayıca azdı ve bir şekilde rahatsızdı. Erkekler altı dakika penisleri için ağıt yakıp seyirciler kahkahalarla gülerken, kadınların göğüsleri veya vulvaları hakkında aynı şekilde konuşması herkese biraz fazla geldi. Kadınların yapacak aşk hikayeleri veya şiirleri vardı ve bu şiir ne kadar iyi olursa olsun, her zaman aşağılayıcı bir şekilde kız şiiri olarak etiketlendi.
Bir slamda hala benim için bir başlangıç yeri olup olmadığını sorduğumda, sık sık kadınlar için iki başlangıç yerinin – onda ikisi – çoktan alındığını duydum. Sahne arkasında, erkek meslektaşlarım bana sorulmadan metinlerimi ve performansımı onların bakış açısıyla nasıl geliştirebileceğimi anlattılar, örneğin sutyen takmamak gibi. Ve sahnelerde daha fazla çeşitlilik istediklerinde, sadece içten kahkahalar vardı. Bunların hepsi değişti. Bunun başlıca nedeni, kadınların şiir ve okuma evrelerinin düzenlenmesinde de önemli roller üstlenmiş olmalarıdır. Çünkü sahnedeki koşullar ancak arkasında da değiştiğinde değişir.
Ve burası büyük müzik festivallerinin tam olarak döndüğü yer: organizasyon genellikle erkeklerin elinde. Erkekler, bilinçli ya da bilinçsiz olarak erkeklere kitap yazar. 2019’da Almanya’daki festivallerde erkek performansların oranı yüzde 80’in üzerindeydi. Bu, zorlu Corona yazında tamamen değişmeyecek. Keychange girişimi bunu değiştirmek istiyor – başlangıçta İngiltere’de başladı, giderek daha fazla sayıda Alman organizatör de kadronun en az yarısının erkek olmamasını taahhüt ediyor.
Girişim, müzik endüstrisini toplumsal cinsiyet açısından daha eşitlikçi hale getirme konusunda hem organizatörleri hem de sanatçıları destekliyor. Böyle olmak zorunda mı? Evet. Çok az şey kendiliğinden olur. Talep olmasına rağmen – festivaller kadrolarını yayınladığında, genellikle her cinsiyetten ziyaretçiden öfkeli talepler ve talepler gelir. Neredeyse tamamen erkek bir sahne ne çağdaştır ne de hayranların beğenisini yansıtır.
Daha fazla kadın oyunu fırsatı sunanların, gelecekte daha da fazla kadın oyunu bulma şansı da yüksektir. Hedef, kontenjanların tam olarak 50/50 dolması anlamına gelmemeli, ancak uzak gelecekte bir festivalin yüzde 50’den fazla kadın kotasına ulaşması durumunda artık şaşırmamamız gerekiyor. Çünkü – organizatörlerin vurgulamaktan hoşlandıkları gibi – kaliteyle ilgili olmalı.
Ninia LaGrande bir yazar, sunucu ve oyuncu. Almanya G7 Başkanlığı’nın Fırsat Eşitliği Danışma Kurulu’nda yer almaktadır.
sütunda “Kanepede” çeşitlilik, farkındalık, kariyer ve sağlık konularında değişen uzmanlar yazın.
Bütün bunlar bana bu cumhuriyetin slam sahnelerindeki ilk günlerimi hatırlatıyor. 15 yıl önce orada kadınlar sayıca azdı ve bir şekilde rahatsızdı. Erkekler altı dakika penisleri için ağıt yakıp seyirciler kahkahalarla gülerken, kadınların göğüsleri veya vulvaları hakkında aynı şekilde konuşması herkese biraz fazla geldi. Kadınların yapacak aşk hikayeleri veya şiirleri vardı ve bu şiir ne kadar iyi olursa olsun, her zaman aşağılayıcı bir şekilde kız şiiri olarak etiketlendi.
Bir slamda hala benim için bir başlangıç yeri olup olmadığını sorduğumda, sık sık kadınlar için iki başlangıç yerinin – onda ikisi – çoktan alındığını duydum. Sahne arkasında, erkek meslektaşlarım bana sorulmadan metinlerimi ve performansımı onların bakış açısıyla nasıl geliştirebileceğimi anlattılar, örneğin sutyen takmamak gibi. Ve sahnelerde daha fazla çeşitlilik istediklerinde, sadece içten kahkahalar vardı. Bunların hepsi değişti. Bunun başlıca nedeni, kadınların şiir ve okuma evrelerinin düzenlenmesinde de önemli roller üstlenmiş olmalarıdır. Çünkü sahnedeki koşullar ancak arkasında da değiştiğinde değişir.
Nina LaGrande
Ve burası büyük müzik festivallerinin tam olarak döndüğü yer: organizasyon genellikle erkeklerin elinde. Erkekler, bilinçli ya da bilinçsiz olarak erkeklere kitap yazar. 2019’da Almanya’daki festivallerde erkek performansların oranı yüzde 80’in üzerindeydi. Bu, zorlu Corona yazında tamamen değişmeyecek. Keychange girişimi bunu değiştirmek istiyor – başlangıçta İngiltere’de başladı, giderek daha fazla sayıda Alman organizatör de kadronun en az yarısının erkek olmamasını taahhüt ediyor.
Girişim, müzik endüstrisini toplumsal cinsiyet açısından daha eşitlikçi hale getirme konusunda hem organizatörleri hem de sanatçıları destekliyor. Böyle olmak zorunda mı? Evet. Çok az şey kendiliğinden olur. Talep olmasına rağmen – festivaller kadrolarını yayınladığında, genellikle her cinsiyetten ziyaretçiden öfkeli talepler ve talepler gelir. Neredeyse tamamen erkek bir sahne ne çağdaştır ne de hayranların beğenisini yansıtır.
Daha fazla kadın oyunu fırsatı sunanların, gelecekte daha da fazla kadın oyunu bulma şansı da yüksektir. Hedef, kontenjanların tam olarak 50/50 dolması anlamına gelmemeli, ancak uzak gelecekte bir festivalin yüzde 50’den fazla kadın kotasına ulaşması durumunda artık şaşırmamamız gerekiyor. Çünkü – organizatörlerin vurgulamaktan hoşlandıkları gibi – kaliteyle ilgili olmalı.
Ninia LaGrande bir yazar, sunucu ve oyuncu. Almanya G7 Başkanlığı’nın Fırsat Eşitliği Danışma Kurulu’nda yer almaktadır.
sütunda “Kanepede” çeşitlilik, farkındalık, kariyer ve sağlık konularında değişen uzmanlar yazın.