semaver
New member
Kilerde birçok sürpriz gizlidir. Örneğin düdüklü bir saklama kabı. Uzun zamandır unutulmuştu. Tam olarak ne kadar? Makarnanın son kullanma tarihi (MHD) hakkında olduğu kadar bu konuda da çok az şey söylenebilir. Çünkü üzerinde bulunduğu orijinal ambalaj artık mevcut değil. Makarnanın kaderi tencere ve çöp kutusu arasında asılı duruyor, çünkü hala yenilebilir olup olmadığını kim bilebilir?
BBD, insanları bozulmuş gıdaları tüketmekten korumak için yaklaşık 40 yıl önce tanıtıldı. Bununla birlikte, aşağıdakiler geçerlidir: “Yalnızca son kullanma tarihi geçtikten sonra acil sağlık riski oluşturmayan yiyeceklerin BBD’ye sahip olmasına izin verilir. Braunschweig’deki Thünen Pazar Analizi Enstitüsü’nden Felicitas Schneider, “Makarna da bunun bir parçası” diyor. Gıda israfına karşı uluslararası bir ağı koordine ediyor. Bu nedenle, gıda ambalajı üzerindeki BBD bir tür garanti taahhüdüdür.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/SUXJXPIWORDNBLHNMVWTSMEM5M.png)
paha biçilemez
Bültenimiz, her Çarşamba enerji krizi ve enflasyonla ilgili değerli ipuçları ve arka plan bilgileriyle size eşlik ediyor.
Bu, kameralar veya bulaşık makineleri gibi daha teknik nitelikteki diğer ürünlerden bilinmektedir. Bunlar, en azından garanti süresi dolana kadar özelliklerini (örn. çıtçıt veya yıkama) korumalıdır. Gıda ve ilgili özellikler konusunda BBD’de de durum böyledir: “Diyelim ki bir üretici, ısırdığınızda çatlayan bisküviler üretiyor. Son kullanma tarihi ile şirket, çıtır çıtır bisküvileri garanti edebileceği süreyi tanımlar. “diyor Schneider. Dolayısıyla, bu durumdaki en kötü senaryo yumuşak hamur işleridir ve bu nedenle endişe edilecek bir durum değildir. Ancak, son kullanma tarihi daha ciddiye alınması gereken bir ikiz kardeşe sahiptir: son kullanma tarihi • Adından da anlaşılacağı gibi “son kullanma” notu ile ürünleri işaretler.Patojenler son kullanma tarihi olan gıdalarda daha kolay ürerler.
Bakteriyel kontaminasyonun tespit edilmesi genellikle zordur
Tüketicilerin ürünün mikroplarla kirlenmiş olup olmadığını anlaması genellikle zordur ve bu nedenle bu gıdalar belirli bir süre sonra sizi ciddi şekilde hasta edebilir. Federal Tüketiciyi Koruma ve Gıda Güvenliği Dairesi’ne göre kıyma, kümes hayvanları ve tütsülenmiş balıkların üzerinde son kullanma tarihi olan bir etiket bulunmalıdır. Son kullanma tarihi olan tüm ürünler için geçerli olan şudur: Eğer bu tarih geçmişse, yemek artık tabakta değildir. Eşeği sağlam kazığa bağlamak.
Bu arada, ister tüketim için ister son kullanma tarihi olsun, bir tarih yalnızca Almanya’da değil, tüm AB’de çoğu paketlenmiş ürün için zorunludur. İşin püf noktası: AB hukuku, hangi gıdaların son kullanma tarihi ve hangilerinin son kullanma tarihi olduğunu düzenlemez. Üreticiler genellikle kendileri için karar verir. Bu da aynı ürünün bazen AB ülkelerinde farklı verilere sahip olmasını sağlar. Schneider, “Burada taze süte son kullanma tarihi verilirken, örneğin Yunanistan, Macaristan, Polonya veya İspanya’da sadece son kullanma tarihiyle karşılaşıyorsunuz” diyor.
Hem son kullanma tarihi hem de son kullanma tarihi için üreticiler ürünlerinin o tarihe kadar güvenli olduğunu garanti etmelidir. Ancak tarih geçer geçmez, ürünün bütünlüğünü garanti eden artık üretici firma değil, ticaret firmasıdır. En azından hala satılıyorsa veya bağışlanıyorsa. Bu nedenle pek çok perakendeci, “son kullanma tarihi geçmiş” ürünleri daha düşük fiyatlarla sunmaya veya bunları sosyal kurumlara vermeye cesaret edemiyor. Schneider, “İtalya’da farklı şekilde düzenleniyor” diye açıklıyor. “Orada gıda bağışı yapan şirketlerin sorumluluğunu azaltan bir yasa var. Elbette bu, piyasaların işbirliği yapma ve daha fazla bağış yapma isteğini destekliyor.” Avrupa Komisyonu’nun tahminlerine göre, her yıl AB’de meydana gelen gıda israfının yaklaşık yüzde 10’u o tarihe kadar izlenebiliyor.
MHD hala gerekli mi?
Son kullanma tarihi açıkça sağlığı korumaya hizmet etse de, gıda israfı göz önüne alındığında, sağlığa zararlı olmayan ürünleri tanımlayan son kullanma tarihinin gerçekten gerekli olup olmadığı sorusu ortaya çıkıyor. Christian Böttcher, Alman Gıda Ticareti Birliği’nde (BVLH) Politika ve İletişim Başkanıdır. Onun bakış açısına göre, son kullanma tarihi haklı: “Gıdaların üzerindeki tarihler, ürün geri çağırmalarında da belirleyici özelliklerdir.” Bir üretim hatası veya kontaminasyon durumunda, üretici tarafından belirli bir parti geri sipariş edilir. Müşteriler, kendi ürünlerinin BBD’den etkilenip etkilenmediğini kolayca anlayabilir. Kaybolursa, geri çağrılan ürünler yalnızca daha az göze çarpan Avrupa ürün numarası (EAN) ile tanımlanabilir. Bu, ödeme sırasında taranan barkodun altındadır.
MHD’nin tamamen kaldırılması henüz AB Komisyonu’nda bir sorun olmamıştır. Ancak ilkbaharda, üreticilerin MHD’ye sahip ürünleri gönüllü olarak “genellikle daha uzun süre iyi” ekiyle etiketlemeleri yönünde bir öneri vardı. Bu, tüketiciler için son kullanma tarihinin atılan bir tarih olmadığını daha net hale getirmelidir. Aslında, birçok Alman, ambalaj üzerinde herhangi bir özel uyarı olmamasına rağmen bunun farkında gibi görünüyor. Society for Consumer Research tarafından 2020 yılında yapılan bir araştırma gösteriyor ki: Ankete katılanların yalnızca yüzde 5’i, gıdaların atılmasının nedeni olarak son kullanma tarihinin aşılmış olduğunu belirtiyor. Araştırmaya göre, yiyeceklerin çöpe atılmasının çok daha yaygın nedenleri bozulma veya çok fazla yemek artıkları.
Meyve ve sebzeler gibi paketlenmemiş ürünler ve ayrıca şeker, tuz, sirke veya alkol gibi özellikle dayanıklı gıdalar, tamamen yasal bir bakış açısıyla bir tarih gerektirmez. Schneider’e göre AB, birkaç yıldır son kullanma tarihi olmayan gıdaların listesini, örneğin makarna veya pirinci içerecek şekilde genişletmeye çalışıyor.
BBD, insanları bozulmuş gıdaları tüketmekten korumak için yaklaşık 40 yıl önce tanıtıldı. Bununla birlikte, aşağıdakiler geçerlidir: “Yalnızca son kullanma tarihi geçtikten sonra acil sağlık riski oluşturmayan yiyeceklerin BBD’ye sahip olmasına izin verilir. Braunschweig’deki Thünen Pazar Analizi Enstitüsü’nden Felicitas Schneider, “Makarna da bunun bir parçası” diyor. Gıda israfına karşı uluslararası bir ağı koordine ediyor. Bu nedenle, gıda ambalajı üzerindeki BBD bir tür garanti taahhüdüdür.
paha biçilemez
Bültenimiz, her Çarşamba enerji krizi ve enflasyonla ilgili değerli ipuçları ve arka plan bilgileriyle size eşlik ediyor.
Bu, kameralar veya bulaşık makineleri gibi daha teknik nitelikteki diğer ürünlerden bilinmektedir. Bunlar, en azından garanti süresi dolana kadar özelliklerini (örn. çıtçıt veya yıkama) korumalıdır. Gıda ve ilgili özellikler konusunda BBD’de de durum böyledir: “Diyelim ki bir üretici, ısırdığınızda çatlayan bisküviler üretiyor. Son kullanma tarihi ile şirket, çıtır çıtır bisküvileri garanti edebileceği süreyi tanımlar. “diyor Schneider. Dolayısıyla, bu durumdaki en kötü senaryo yumuşak hamur işleridir ve bu nedenle endişe edilecek bir durum değildir. Ancak, son kullanma tarihi daha ciddiye alınması gereken bir ikiz kardeşe sahiptir: son kullanma tarihi • Adından da anlaşılacağı gibi “son kullanma” notu ile ürünleri işaretler.Patojenler son kullanma tarihi olan gıdalarda daha kolay ürerler.
Bakteriyel kontaminasyonun tespit edilmesi genellikle zordur
Tüketicilerin ürünün mikroplarla kirlenmiş olup olmadığını anlaması genellikle zordur ve bu nedenle bu gıdalar belirli bir süre sonra sizi ciddi şekilde hasta edebilir. Federal Tüketiciyi Koruma ve Gıda Güvenliği Dairesi’ne göre kıyma, kümes hayvanları ve tütsülenmiş balıkların üzerinde son kullanma tarihi olan bir etiket bulunmalıdır. Son kullanma tarihi olan tüm ürünler için geçerli olan şudur: Eğer bu tarih geçmişse, yemek artık tabakta değildir. Eşeği sağlam kazığa bağlamak.
Bu arada, ister tüketim için ister son kullanma tarihi olsun, bir tarih yalnızca Almanya’da değil, tüm AB’de çoğu paketlenmiş ürün için zorunludur. İşin püf noktası: AB hukuku, hangi gıdaların son kullanma tarihi ve hangilerinin son kullanma tarihi olduğunu düzenlemez. Üreticiler genellikle kendileri için karar verir. Bu da aynı ürünün bazen AB ülkelerinde farklı verilere sahip olmasını sağlar. Schneider, “Burada taze süte son kullanma tarihi verilirken, örneğin Yunanistan, Macaristan, Polonya veya İspanya’da sadece son kullanma tarihiyle karşılaşıyorsunuz” diyor.
Hem son kullanma tarihi hem de son kullanma tarihi için üreticiler ürünlerinin o tarihe kadar güvenli olduğunu garanti etmelidir. Ancak tarih geçer geçmez, ürünün bütünlüğünü garanti eden artık üretici firma değil, ticaret firmasıdır. En azından hala satılıyorsa veya bağışlanıyorsa. Bu nedenle pek çok perakendeci, “son kullanma tarihi geçmiş” ürünleri daha düşük fiyatlarla sunmaya veya bunları sosyal kurumlara vermeye cesaret edemiyor. Schneider, “İtalya’da farklı şekilde düzenleniyor” diye açıklıyor. “Orada gıda bağışı yapan şirketlerin sorumluluğunu azaltan bir yasa var. Elbette bu, piyasaların işbirliği yapma ve daha fazla bağış yapma isteğini destekliyor.” Avrupa Komisyonu’nun tahminlerine göre, her yıl AB’de meydana gelen gıda israfının yaklaşık yüzde 10’u o tarihe kadar izlenebiliyor.
MHD hala gerekli mi?
Son kullanma tarihi açıkça sağlığı korumaya hizmet etse de, gıda israfı göz önüne alındığında, sağlığa zararlı olmayan ürünleri tanımlayan son kullanma tarihinin gerçekten gerekli olup olmadığı sorusu ortaya çıkıyor. Christian Böttcher, Alman Gıda Ticareti Birliği’nde (BVLH) Politika ve İletişim Başkanıdır. Onun bakış açısına göre, son kullanma tarihi haklı: “Gıdaların üzerindeki tarihler, ürün geri çağırmalarında da belirleyici özelliklerdir.” Bir üretim hatası veya kontaminasyon durumunda, üretici tarafından belirli bir parti geri sipariş edilir. Müşteriler, kendi ürünlerinin BBD’den etkilenip etkilenmediğini kolayca anlayabilir. Kaybolursa, geri çağrılan ürünler yalnızca daha az göze çarpan Avrupa ürün numarası (EAN) ile tanımlanabilir. Bu, ödeme sırasında taranan barkodun altındadır.
MHD’nin tamamen kaldırılması henüz AB Komisyonu’nda bir sorun olmamıştır. Ancak ilkbaharda, üreticilerin MHD’ye sahip ürünleri gönüllü olarak “genellikle daha uzun süre iyi” ekiyle etiketlemeleri yönünde bir öneri vardı. Bu, tüketiciler için son kullanma tarihinin atılan bir tarih olmadığını daha net hale getirmelidir. Aslında, birçok Alman, ambalaj üzerinde herhangi bir özel uyarı olmamasına rağmen bunun farkında gibi görünüyor. Society for Consumer Research tarafından 2020 yılında yapılan bir araştırma gösteriyor ki: Ankete katılanların yalnızca yüzde 5’i, gıdaların atılmasının nedeni olarak son kullanma tarihinin aşılmış olduğunu belirtiyor. Araştırmaya göre, yiyeceklerin çöpe atılmasının çok daha yaygın nedenleri bozulma veya çok fazla yemek artıkları.
Meyve ve sebzeler gibi paketlenmemiş ürünler ve ayrıca şeker, tuz, sirke veya alkol gibi özellikle dayanıklı gıdalar, tamamen yasal bir bakış açısıyla bir tarih gerektirmez. Schneider’e göre AB, birkaç yıldır son kullanma tarihi olmayan gıdaların listesini, örneğin makarna veya pirinci içerecek şekilde genişletmeye çalışıyor.