Muqe
New member
Leipzig/Ottobrunn. Sürekli açıklama: Ebeveynler bunu bilir. Ancak çocuklara açıklaması o kadar kolay olmayan şeyler vardır. Örneğin, ailede birinin akıl hastalığı varsa. Kırık bir kolla ilgiliyse, depresyon, anksiyete bozukluğu veya travma sonrası stres bozukluğuyla ilgiliyse kelimeleri bulmak genellikle daha kolaydır.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
“Birçok yetişkin bundan kaçınır,” diyor çocuk ve ergen psikoterapisti Anja Lorenz. Ne yazık ki, aşağıdakiler bu tür konuşmalar için geçerlidir: “'Böyle yapılır' diye standart bir kural yoktur.” Ancak ne işe yarayabilir: İyi bir hayal gücü dozu. İki psikoterapist ipuçları veriyor.
Hayat ve biz
Sağlık, esenlik ve tüm aile için rehber – her ayın ikinci perşembesi.
Çocukların ince antenleri var
Çocuklar, hatta küçük olanlar bile, genellikle annelerinin, babalarının, amcalarının veya büyükannelerinin iyi olmadığını hissederler. “Ebeveynler genellikle çocukların fark ettiği şeylere şaşırırlar,” diyor Anja Lorenz.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Çocuk ve ergen psikoterapisti Julia Ebhardt, “Örneğin, anne veya babalarının konuşulduğunda tepki vermediğini, daha çabuk sinirlendiğini veya her zaman üzgün olduğunu fark ediyorlar” diyor.
Ve sadece bu değil: çocuklar endişeleniyor, birçok şeyi kendileriyle ilişkilendiriyorlar. “Ve suçlu hissediyorlar çünkü başka bir açıklamaları yok: 'Bir şey yaptım ve bu yüzden annem veya babam iyi hissetmiyor.'”
Bu nedenle ebeveynlerin şunu net bir şekilde bilmesi önemlidir: bu bir hastalıktır. Bu durum küçük çocuklar için de geçerlidir.
Ebeveynlerin böyle bir konuşmada iletmesi gereken önemli bir mesaj: “Bunun seninle hiçbir ilgisi yok. Senin hatan değil,” diye vurguluyor Anja Lorenz. Sonuçta, çocuklar hastalıktan kendilerini sorumlu hissetmemeliler.
Başka birileri de orada olmalı mı? Gençlerin karar vermesine izin verin
Ebeveynler bir konuşmadan önce kendilerine şu soruyu sorarlar: Konuşmayı en iyi kim yönetmelidir? Depresyondan muzdarip olan babanın kendisi mi yoksa dışarıdan biri olarak anne mi daha iyi olur?
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Bu, çocukla olan ilişkiye bağlıdır. Çocuklar genellikle ne istediklerini çok iyi bilirler, diyor Anja Lorenz. “Sadece şunu sorun: 'Beni ilgilendiren bir şeyi seninle tartışmak istiyorum. Bu uygun mu? Bunu birlikte mi yapalım? Yoksa başka biri de orada mı olmalı?'”
Dört yaşında veya 14 yaşında olsun, böyle bir konuşmanın nasıl görüneceğini ve ne kadar ayrıntı olması gerektiğini belirleyen şey öncelikle çocukların yaşıdır. Julia Ebhardt, “Küçük çocukların büyük çocuklara göre daha az bilgiye ihtiyacı vardır” diyor.
Ebeveynler hastalığın ne olduğunu ve tam olarak ne anlama geldiğini mümkün olan en basit, çocuk dostu terimlerle açıklamalıdır. Terapist ayrıca bu konuda yardımcı olabilecek bir strateji de bilir. Ebhardt, “Çocukların şu anda ilgilendiği şeye odaklanmak iyidir,” diyor. “Örneğin şövalyeler, canavarlar, dinozorlar, futbol veya periler gibi belirli bir figür veya konu.”
Şövalye depresyondaysa, bunu anlayamazsınız. Ama bu, şövalyenin artık zırh giymemesine benzer. “Ya da artık sihir yapamayan ve artık diğer perilerle tanışmak istemeyen peri.” Burada yaratıcı olabilir ve çocuğun dünyasını hesaba katabilirsiniz.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Korku bir canavarın şeklini alır
Ebhardt'a göre, kaygı bozuklukları genellikle bir canavar imgesiyle tedavi edilir. Aniden size saldırır ve büyük bir tehlike gibi hissettirir. Ebeveynler, kaygı bozukluklarını çocuklarına açıklamak için bu imgeyi kullanabilirler. Korku canavarı bir figür olarak dünyaya geldiğinde, onunla başa çıkmanın bir yolunu bulmak daha kolaydır.
Bu tür çocuk dostu açıklamalar hoş karşılanır. Ancak yetişkinler çok fazla gizemli kelime kullanmamaya dikkat etmelidir. “Ve lütfen anne veya babanın neden burada olmadığına dair gerçek dışı hikayeler uydurmayın,” diyor Anja Lorenz. Örneğin, bir ebeveyn psikiyatri kliniğinde yatan hasta olarak tedavi görüyorsa. “Çocuk bir şeylerin yanlış olduğunu fark eder. Ve bu yalanlar daha da stresli ve kafa karıştırıcıdır.”
Genel olarak, bu güvenlik ve emniyetle ilgilidir: “Anne veya babanın zaten çocuğa baktığını ve yardım aldığını vurgulamalısınız,” diyor Lorenz. “Aksi takdirde çocuk yardım etmesi gerektiğini düşünecektir.” Bu aynı zamanda çocuğun ebeveynlerini kaybetme korkusunu da ortadan kaldırabilir.
Destek olarak kitaplar
Yaklaşık üç yaşından itibaren ebeveynler yardımcı olması için kitaplardan da yararlanabilirler. Bunlar elbette çocuğun yaşına ve gelişimine uygun olmalıdır – çocuk zaten olduğundan daha güvensiz hale getirilmemelidir. Julia Ebhardt, “Kitaplar ayrıca birlikte okunmalı ve incelenmeli, böylece sorular cevaplanabilir,” diyor.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Peki ya ebeveynler dışarıdan yardıma ihtiyacımız olduğunu, ailedeki hastalığın çocuğu gerçekten etkilediğini hissederse? Etkilenen ailelere aile danışmanlık merkezlerinden destek sağlanabilir. Bazı durumlarda, akıl hastası ebeveynlerin çocukları için özel teklifler de vardır. Durum çok stresliyse, çocuğu bir çocuk ve ergen psikoterapistine tanıştırmak iyi bir fikir olabilir.
Haberler
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
“Birçok yetişkin bundan kaçınır,” diyor çocuk ve ergen psikoterapisti Anja Lorenz. Ne yazık ki, aşağıdakiler bu tür konuşmalar için geçerlidir: “'Böyle yapılır' diye standart bir kural yoktur.” Ancak ne işe yarayabilir: İyi bir hayal gücü dozu. İki psikoterapist ipuçları veriyor.
Hayat ve biz
Sağlık, esenlik ve tüm aile için rehber – her ayın ikinci perşembesi.
Çocukların ince antenleri var
Çocuklar, hatta küçük olanlar bile, genellikle annelerinin, babalarının, amcalarının veya büyükannelerinin iyi olmadığını hissederler. “Ebeveynler genellikle çocukların fark ettiği şeylere şaşırırlar,” diyor Anja Lorenz.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Çocuk ve ergen psikoterapisti Julia Ebhardt, “Örneğin, anne veya babalarının konuşulduğunda tepki vermediğini, daha çabuk sinirlendiğini veya her zaman üzgün olduğunu fark ediyorlar” diyor.
Ve sadece bu değil: çocuklar endişeleniyor, birçok şeyi kendileriyle ilişkilendiriyorlar. “Ve suçlu hissediyorlar çünkü başka bir açıklamaları yok: 'Bir şey yaptım ve bu yüzden annem veya babam iyi hissetmiyor.'”
Bu nedenle ebeveynlerin şunu net bir şekilde bilmesi önemlidir: bu bir hastalıktır. Bu durum küçük çocuklar için de geçerlidir.
Ebeveynlerin böyle bir konuşmada iletmesi gereken önemli bir mesaj: “Bunun seninle hiçbir ilgisi yok. Senin hatan değil,” diye vurguluyor Anja Lorenz. Sonuçta, çocuklar hastalıktan kendilerini sorumlu hissetmemeliler.
Başka birileri de orada olmalı mı? Gençlerin karar vermesine izin verin
Ebeveynler bir konuşmadan önce kendilerine şu soruyu sorarlar: Konuşmayı en iyi kim yönetmelidir? Depresyondan muzdarip olan babanın kendisi mi yoksa dışarıdan biri olarak anne mi daha iyi olur?
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Bu, çocukla olan ilişkiye bağlıdır. Çocuklar genellikle ne istediklerini çok iyi bilirler, diyor Anja Lorenz. “Sadece şunu sorun: 'Beni ilgilendiren bir şeyi seninle tartışmak istiyorum. Bu uygun mu? Bunu birlikte mi yapalım? Yoksa başka biri de orada mı olmalı?'”
Anja Lorenz, çocuk ve ergen psikoterapisti
Dört yaşında veya 14 yaşında olsun, böyle bir konuşmanın nasıl görüneceğini ve ne kadar ayrıntı olması gerektiğini belirleyen şey öncelikle çocukların yaşıdır. Julia Ebhardt, “Küçük çocukların büyük çocuklara göre daha az bilgiye ihtiyacı vardır” diyor.
Ebeveynler hastalığın ne olduğunu ve tam olarak ne anlama geldiğini mümkün olan en basit, çocuk dostu terimlerle açıklamalıdır. Terapist ayrıca bu konuda yardımcı olabilecek bir strateji de bilir. Ebhardt, “Çocukların şu anda ilgilendiği şeye odaklanmak iyidir,” diyor. “Örneğin şövalyeler, canavarlar, dinozorlar, futbol veya periler gibi belirli bir figür veya konu.”
Şövalye depresyondaysa, bunu anlayamazsınız. Ama bu, şövalyenin artık zırh giymemesine benzer. “Ya da artık sihir yapamayan ve artık diğer perilerle tanışmak istemeyen peri.” Burada yaratıcı olabilir ve çocuğun dünyasını hesaba katabilirsiniz.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Korku bir canavarın şeklini alır
Ebhardt'a göre, kaygı bozuklukları genellikle bir canavar imgesiyle tedavi edilir. Aniden size saldırır ve büyük bir tehlike gibi hissettirir. Ebeveynler, kaygı bozukluklarını çocuklarına açıklamak için bu imgeyi kullanabilirler. Korku canavarı bir figür olarak dünyaya geldiğinde, onunla başa çıkmanın bir yolunu bulmak daha kolaydır.
Bu tür çocuk dostu açıklamalar hoş karşılanır. Ancak yetişkinler çok fazla gizemli kelime kullanmamaya dikkat etmelidir. “Ve lütfen anne veya babanın neden burada olmadığına dair gerçek dışı hikayeler uydurmayın,” diyor Anja Lorenz. Örneğin, bir ebeveyn psikiyatri kliniğinde yatan hasta olarak tedavi görüyorsa. “Çocuk bir şeylerin yanlış olduğunu fark eder. Ve bu yalanlar daha da stresli ve kafa karıştırıcıdır.”
Genel olarak, bu güvenlik ve emniyetle ilgilidir: “Anne veya babanın zaten çocuğa baktığını ve yardım aldığını vurgulamalısınız,” diyor Lorenz. “Aksi takdirde çocuk yardım etmesi gerektiğini düşünecektir.” Bu aynı zamanda çocuğun ebeveynlerini kaybetme korkusunu da ortadan kaldırabilir.
Destek olarak kitaplar
Yaklaşık üç yaşından itibaren ebeveynler yardımcı olması için kitaplardan da yararlanabilirler. Bunlar elbette çocuğun yaşına ve gelişimine uygun olmalıdır – çocuk zaten olduğundan daha güvensiz hale getirilmemelidir. Julia Ebhardt, “Kitaplar ayrıca birlikte okunmalı ve incelenmeli, böylece sorular cevaplanabilir,” diyor.
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Peki ya ebeveynler dışarıdan yardıma ihtiyacımız olduğunu, ailedeki hastalığın çocuğu gerçekten etkilediğini hissederse? Etkilenen ailelere aile danışmanlık merkezlerinden destek sağlanabilir. Bazı durumlarda, akıl hastası ebeveynlerin çocukları için özel teklifler de vardır. Durum çok stresliyse, çocuğu bir çocuk ve ergen psikoterapistine tanıştırmak iyi bir fikir olabilir.
Haberler