A
admin
Guest
13 Aralık tarihinde Hazine ve Maliye bakanı Nureddin Nebati ile yaptığı röportajdan daha sonra yazılarına orta veren HaberTürk müellifi Sevilay Yılman 5 ay daha sonra bir daha HaberTürk’e döndü. Dün Oylum Talu’ya konuk olan Sevilay Yılman bugün ise birinci yazısını kaleme aldı.
“Uzun bir ortadan daha sonra yine birlikteiz” tabirleriyle yazısına başlayan Sevilay Yılman şunları yazdı:
“Siz hoş kalpli okurlarımın; “Hoş geldin bir daha aramıza” söylemiş olduğini var iseyıyor ve “Hoş bulduk dostlar!” diyerek başlıyorum yazıma…
Tabii bu ortada; ”Ne oldu da ne yaşandı da bu kadar orta verdin yazılarına, ekranlara, toplumsal medya kullanmaya?” mealindeki soruları cevaplandırmama yönelik bir beklentiniz olduğunu da biliyorum.
Ancak sevgili okurlarım…
Bunları konuşmanın ne bana ne de size yararı var!
“Şu oldu, bu oldu” deyip geçmiş bitmiş gündemin ortasında debelenmek yerine; “Gelin önümüze bakalım” derim.
Çünkü şayet bu kalem, bu memlekete, bu topluma bir yarar sağlayacak ise bu andan daha sonrasına odaklanması bence daha güzel olur.
Önemli olan şey ne biliyor musunuz?
Uzak kaldığım 5 ay boyunca bir “üçüncü göz” olarak yaptığım müşahedelerden hareketle günümüze dair yaptığım tespitler.
Medya mahallesinin eski ve daima epey faal bir mensubu olup lakin kaideler gereği haricinde kalmak ve memleketin siyasi, ekonomik, sosyolojik hallerini yalnızca izlemek epeyce enteresan oldu.
Manzara o denli bir görünümdü ki…
Her keresinde merhum babacığımın konutta, mahallede, etrafımızda filan bir kaos, karmaşa olduğunda ve her baştan bir ses çıktığında, kimin neyi, ne maksatla söylemiş olduği, neye hizmet ettiği ya da etmek istediği anlaşılamadığında kullandığı; “Tas kayıp yahu!” tabirini yineladım durdum kendi kendime.
Gerçekten de güya karşımda dev bir hamam vardı ve o eski, esaslı hamamda da bir saniye bile dinmeyen, dehşetli bir karışıklık, karmaşa hakimdi.
Kapısından durup öylece seyrededurdum aylarca.
Bazı vakit içinder; “Girmesem daha mı düzgün olur sanki?” dediğim bile oldu inanın.
Çünkü dışarıdan bakıldığında olay apayrı görünüyor.
İçeriden göründüğü üzere asla değil.
Her baştan bir ses çıkıyor…
Bağırtı, çağırtı had safhada…
örneğin para karşılığı kese atan tellak gibisi tipler var.
Onların da işi o kadar sıkıntı ki bu kaotik ortamda…
Zavallılar başı kopmuş ördek misali ortalıkta öylece dolanıyorlar ne yapacağını bilemez bir biçimde.
Bir itiş, kakış…
Tamam. Hamam kültüründe hareket daima fazladır lakin emin olun tasvir ettiğim bu hamamda işler sahiden çığırından çıkmış durumda artık!
İnanmayan bir süreliğine benim üzere kenara çekilsin ve “üçüncü Göz” olarak müşahede yapsın.
Her türlü argümana varım ki…
Bu tecrübesi yaşayan herkes gelip beni alnımdan öpecek, ”Haklısın” deyip…
Düşünün devasa bir hamam var karşınızda.
Çeşmelerden sular şakır şakır akıyor kurnalara…
Oradan da aşağıya…
Ama kimse yıkanamıyor, temizlenemiyor.
Peki niye?
Çünkü o dev hamamda maalesef “tas” yok!
Kayıp!
Peki adam üzere yıkanamadıktan, üzerimizdeki kiri, pası atamadan nasıl çıkacağız biz bu hamamdan?
Girdiğimiz üzere mi?
Hülasa…
Çok objektif bir bakış açısı ve vicdanımla yazıyorum bu satırları…
Ülke epey gergin.
Ve hiç kusura bakmasınlar ancak bu biçimde olmasının tek sebebi ülkede siyasete taraf veren siyasilerdir!
Hele hele o küme toplantıları ya da basına açık yapılan toplantılarda yapılan konuşmalar, kullanılan cümleler, argümanlar filan.
hiç birinin umrunda değil toplumda yükselen adrenalin ve önü alınmaz ise yaratacağı sonuçlar!
Bakın…
Çok dostça uyarıyorum.
Bu hal bu biçimde giderse…
Bu kutuplaşmalara, bu gerginliklere, bu astığım astık, kestiğim kestik artistlik hareketlere şayet bir son verilmezse…
Bırakın o devasa hamamda yıkanıp da konuta tertemiz dönmeyi falan…
O hamamın sıcağı, buharı o denli boğucu bir ruhsal noktaya taşır ki bu ülkenin insanlarını…
Bırakın birbirini tanımayan insanları filan…
Kardeş kardeşin gırtlağına çökmeye başlar ve Türkiye Cumhuriyeti tarihinin kayıtlarına kara bir leke olarak geçer!
Bilmem anlatabildim mi?”
“Uzun bir ortadan daha sonra yine birlikteiz” tabirleriyle yazısına başlayan Sevilay Yılman şunları yazdı:
“Siz hoş kalpli okurlarımın; “Hoş geldin bir daha aramıza” söylemiş olduğini var iseyıyor ve “Hoş bulduk dostlar!” diyerek başlıyorum yazıma…
Tabii bu ortada; ”Ne oldu da ne yaşandı da bu kadar orta verdin yazılarına, ekranlara, toplumsal medya kullanmaya?” mealindeki soruları cevaplandırmama yönelik bir beklentiniz olduğunu da biliyorum.
Ancak sevgili okurlarım…
Bunları konuşmanın ne bana ne de size yararı var!
“Şu oldu, bu oldu” deyip geçmiş bitmiş gündemin ortasında debelenmek yerine; “Gelin önümüze bakalım” derim.
Çünkü şayet bu kalem, bu memlekete, bu topluma bir yarar sağlayacak ise bu andan daha sonrasına odaklanması bence daha güzel olur.
Önemli olan şey ne biliyor musunuz?
Uzak kaldığım 5 ay boyunca bir “üçüncü göz” olarak yaptığım müşahedelerden hareketle günümüze dair yaptığım tespitler.
Medya mahallesinin eski ve daima epey faal bir mensubu olup lakin kaideler gereği haricinde kalmak ve memleketin siyasi, ekonomik, sosyolojik hallerini yalnızca izlemek epeyce enteresan oldu.
Manzara o denli bir görünümdü ki…
Her keresinde merhum babacığımın konutta, mahallede, etrafımızda filan bir kaos, karmaşa olduğunda ve her baştan bir ses çıktığında, kimin neyi, ne maksatla söylemiş olduği, neye hizmet ettiği ya da etmek istediği anlaşılamadığında kullandığı; “Tas kayıp yahu!” tabirini yineladım durdum kendi kendime.
Gerçekten de güya karşımda dev bir hamam vardı ve o eski, esaslı hamamda da bir saniye bile dinmeyen, dehşetli bir karışıklık, karmaşa hakimdi.
Kapısından durup öylece seyrededurdum aylarca.
Bazı vakit içinder; “Girmesem daha mı düzgün olur sanki?” dediğim bile oldu inanın.
Çünkü dışarıdan bakıldığında olay apayrı görünüyor.
İçeriden göründüğü üzere asla değil.
Her baştan bir ses çıkıyor…
Bağırtı, çağırtı had safhada…
örneğin para karşılığı kese atan tellak gibisi tipler var.
Onların da işi o kadar sıkıntı ki bu kaotik ortamda…
Zavallılar başı kopmuş ördek misali ortalıkta öylece dolanıyorlar ne yapacağını bilemez bir biçimde.
Bir itiş, kakış…
Tamam. Hamam kültüründe hareket daima fazladır lakin emin olun tasvir ettiğim bu hamamda işler sahiden çığırından çıkmış durumda artık!
İnanmayan bir süreliğine benim üzere kenara çekilsin ve “üçüncü Göz” olarak müşahede yapsın.
Her türlü argümana varım ki…
Bu tecrübesi yaşayan herkes gelip beni alnımdan öpecek, ”Haklısın” deyip…
Düşünün devasa bir hamam var karşınızda.
Çeşmelerden sular şakır şakır akıyor kurnalara…
Oradan da aşağıya…
Ama kimse yıkanamıyor, temizlenemiyor.
Peki niye?
Çünkü o dev hamamda maalesef “tas” yok!
Kayıp!
Peki adam üzere yıkanamadıktan, üzerimizdeki kiri, pası atamadan nasıl çıkacağız biz bu hamamdan?
Girdiğimiz üzere mi?
Hülasa…
Çok objektif bir bakış açısı ve vicdanımla yazıyorum bu satırları…
Ülke epey gergin.
Ve hiç kusura bakmasınlar ancak bu biçimde olmasının tek sebebi ülkede siyasete taraf veren siyasilerdir!
Hele hele o küme toplantıları ya da basına açık yapılan toplantılarda yapılan konuşmalar, kullanılan cümleler, argümanlar filan.
hiç birinin umrunda değil toplumda yükselen adrenalin ve önü alınmaz ise yaratacağı sonuçlar!
Bakın…
Çok dostça uyarıyorum.
Bu hal bu biçimde giderse…
Bu kutuplaşmalara, bu gerginliklere, bu astığım astık, kestiğim kestik artistlik hareketlere şayet bir son verilmezse…
Bırakın o devasa hamamda yıkanıp da konuta tertemiz dönmeyi falan…
O hamamın sıcağı, buharı o denli boğucu bir ruhsal noktaya taşır ki bu ülkenin insanlarını…
Bırakın birbirini tanımayan insanları filan…
Kardeş kardeşin gırtlağına çökmeye başlar ve Türkiye Cumhuriyeti tarihinin kayıtlarına kara bir leke olarak geçer!
Bilmem anlatabildim mi?”