DeSouza
New member
İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, uzun müddettir geçimsizlik yaşayan C.Ö. ile eşi C.Ö., karşılıklı Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek boşanmak istedi. Davacı – karşı davalı bayan, geçimsizlik niçiniyle ortalarında daima olarak tartışma yaşandığını, fikir uyuşmazlıklarının olduğunu, son sekiz aydır farklı yaşadıklarını, davalı hakkında iki defa meskenden uzaklaştırma sonucu aldığını öne sürdü.
Davalının daima alkol kullandığını, kendisine ruhsal ve fizikî şiddet uyguladığını, zorla cinsel ilgiye girdiğini ve zıt ilgi kurduğunu ileri sürerek boşanmaya, velâyetlerin kendisine verilmesine, her bir çocuk faydasına başka farklı 250 TL önlem iştirak nafakası ile kendi faydasına 500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ve 40 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Davalı-karşı davacı koca ise tüm savları inkâr etti. Boşanmaya sebep olan hadiselerde bayan eşin kusurlu olduğunu, ortak çocukların yaşlarının küçük olması niçiniyle eşinin çalışmasını istemediğini, buna karşılık bayan eşin çalışma konusundaki ısrarlarını abartarak ‘evi terk etmekle tehdit’ boyutuna getirdiğini sav etti.
Çalışmaya başlayan davacının davranışlarında vakit içinde değişmeler meydana geldiğini, çok süslendiğini, iş arkadaşları ile gezmeye başladığını, birtakım günler ‘annesinde kalacağını söyleyerek’ meskene gelmediğini, birlik nazaranvlerini yerine getirmediğini lisana getirdi. Eşinin öteki bir erkekle öpüşürken gördükten daha sonra dava açtığını söylemiş oldu. Tam kusurlu bayanın davasının reddine, karşı boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmasına, velâyetlerin babaya verilmesine, her bir çocuk faydasına başka ayrı 250 TL tedbir-iştirak nafakası ile müvekkili faydasına 30 bin TL maddi, 50 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Mahkeme; tarafların eşit kusurlu olduğuna dikkat çekerek, iki davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, velâyetlerin babaya verilmesine, çocuklar faydasına iştirak nafakası hükmedilmesine yer olmadığına, bayan faydasına 250 TL tedbir-yoksulluk nafakası ödenmesine, tarafların yasal kaideleri oluşmayan tazminat taleplerinin reddine karar verdi. Taraf avukatlarının temyiz müracaatını kıymetlendiren Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, kayınvalidesine hakaret ederek, sadakatsiz davranışlar sergileyen davacı – karşı davalı hanımın daha ağır kusurlu olduğu nedeni öne sürülerek mahkeme sonucunı bozdu. Aile Mahkemesi, bir daha yapılan yargılamada birinci sonucunda direndi. Taraf avukatları sonucu temyiz edince bu kez devreye
YARGITAY HUKUK GENEL ŞURASI GİRDİ.
Emsal nitelikte bir karara imza atan Genel Heyet, aldatmanın alkol almaktan daha ağır kusur olduğuna hükmetti. Kararda şu biçimde denildi: “Tarafların ortak iki çocuklarının bulunduğu, erkeğin meskene sık sık alkollü gelmek suretiyle kusurlu olduğu, buna karşılık bayan eşin ise; kayınvalidesine ağır küfürler ettiği ve sadakat yükümlülüğüne alışılmamış davrandığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu kusurlu davranışlar karşılaştırıldığında tarafların kusurlarının birbirine denk olduğundan bahisle, eşit kusurlu sayılamayacakları, boşanmaya sebep olan hadiselerde bayanın ağır, erkeğin ise az kusurlu olduğu hususu emsalsizdır. Hâl bu biçimde olunca tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü ile belge kapsamına uygun düşmeyen bu kusur belirlemesine bağlı olarak bayan eş faydasına yoksulluk nafakasına hükmedilmesi ve ayrıyeten erkek eşin tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi açıklanan yasal düzenleme ve unsurlara uygun değildir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
Davalının daima alkol kullandığını, kendisine ruhsal ve fizikî şiddet uyguladığını, zorla cinsel ilgiye girdiğini ve zıt ilgi kurduğunu ileri sürerek boşanmaya, velâyetlerin kendisine verilmesine, her bir çocuk faydasına başka farklı 250 TL önlem iştirak nafakası ile kendi faydasına 500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ve 40 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Davalı-karşı davacı koca ise tüm savları inkâr etti. Boşanmaya sebep olan hadiselerde bayan eşin kusurlu olduğunu, ortak çocukların yaşlarının küçük olması niçiniyle eşinin çalışmasını istemediğini, buna karşılık bayan eşin çalışma konusundaki ısrarlarını abartarak ‘evi terk etmekle tehdit’ boyutuna getirdiğini sav etti.
Çalışmaya başlayan davacının davranışlarında vakit içinde değişmeler meydana geldiğini, çok süslendiğini, iş arkadaşları ile gezmeye başladığını, birtakım günler ‘annesinde kalacağını söyleyerek’ meskene gelmediğini, birlik nazaranvlerini yerine getirmediğini lisana getirdi. Eşinin öteki bir erkekle öpüşürken gördükten daha sonra dava açtığını söylemiş oldu. Tam kusurlu bayanın davasının reddine, karşı boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmasına, velâyetlerin babaya verilmesine, her bir çocuk faydasına başka ayrı 250 TL tedbir-iştirak nafakası ile müvekkili faydasına 30 bin TL maddi, 50 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Mahkeme; tarafların eşit kusurlu olduğuna dikkat çekerek, iki davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, velâyetlerin babaya verilmesine, çocuklar faydasına iştirak nafakası hükmedilmesine yer olmadığına, bayan faydasına 250 TL tedbir-yoksulluk nafakası ödenmesine, tarafların yasal kaideleri oluşmayan tazminat taleplerinin reddine karar verdi. Taraf avukatlarının temyiz müracaatını kıymetlendiren Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, kayınvalidesine hakaret ederek, sadakatsiz davranışlar sergileyen davacı – karşı davalı hanımın daha ağır kusurlu olduğu nedeni öne sürülerek mahkeme sonucunı bozdu. Aile Mahkemesi, bir daha yapılan yargılamada birinci sonucunda direndi. Taraf avukatları sonucu temyiz edince bu kez devreye
YARGITAY HUKUK GENEL ŞURASI GİRDİ.
Emsal nitelikte bir karara imza atan Genel Heyet, aldatmanın alkol almaktan daha ağır kusur olduğuna hükmetti. Kararda şu biçimde denildi: “Tarafların ortak iki çocuklarının bulunduğu, erkeğin meskene sık sık alkollü gelmek suretiyle kusurlu olduğu, buna karşılık bayan eşin ise; kayınvalidesine ağır küfürler ettiği ve sadakat yükümlülüğüne alışılmamış davrandığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu kusurlu davranışlar karşılaştırıldığında tarafların kusurlarının birbirine denk olduğundan bahisle, eşit kusurlu sayılamayacakları, boşanmaya sebep olan hadiselerde bayanın ağır, erkeğin ise az kusurlu olduğu hususu emsalsizdır. Hâl bu biçimde olunca tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü ile belge kapsamına uygun düşmeyen bu kusur belirlemesine bağlı olarak bayan eş faydasına yoksulluk nafakasına hükmedilmesi ve ayrıyeten erkek eşin tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi açıklanan yasal düzenleme ve unsurlara uygun değildir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”