A
admin
Guest
“Benim için en berbatı teşhis değil, tabiplerin bedenimde hâlâ kanser hücreleri bulduğunu söylemeleri oldu” diye anlatıyor Kurt Schröder ve kelamlarını şöyleki sürdürüyor:
“Pankreas kanserinde bu hiç beğenilen bir haber değil. Kanserli bölgeleri ameliyatla aldılar, artık yalnızca hücreler kaldı. Natürel ki hiç bir iz kalmamış olmasını tercih ederdim. Fakat her şeye karşın iyimserliğimi sürdürüyorum.”
Schröder 61 yaşında, sağlıklı yaşama kıymet veren, doğayı ve fotoğrafçılığı seven bir tanesiydi. Ağustos 2022’de konulan kanser teşhisi ile adeta dünyası karardı. Ekim’de birinci ameliyat gerçekleşti. Pankreas başı denilen kısım ve on iki parmak bağırsağı alındı. Bunu bulantı, kusma ve tat değişiklikleri üzere yan tesirlerin ortaya çıktığı kemoterapi süreci izledi.
Schröder, “Ekmeğin tadı zımpara kâğıdı üzereydi. Muzlar hayli tatlıydı, hiç yiyemiyordum,” diyor. Tedavi sürecinde ruhsal sıkıntıları giderek artınca Almanya’nın Münster kentindeki Kanser Müracaat Merkezi’nin müdürü Gudrun Bruns’a başvurdu.
Kanser hastalığı çoğunlukla ruhsal sıkıntılara da niye oluyorFotoğraf: Sina Schuldt/dpa/picture alliance
Kanser, ruhsal problemlere da niye oluyor
Gudrun Bruns, 1970’lerde gelişen bilimsel bir disiplin olan psiko-onkoloji alanında onlarca yıllık tecrübeye sahip. Bruns, “Psiko-onkoloji, kanser hastalığından kaynaklanan ruhsal ve toplumsal değişikliklerle ilgileniyor. Çünkü fizikî ve ruhsal durum içinde yakın bir etkileşim var” diyor.
Araştırmalar, kanser teşhisi konulanların yüzde 25 ila 30’unun, hastalık sürecinde ruhsal yahut psikososyal bozukluklar geliştirdiğini gösteriyor.
Danışma merkezlerindeki uzmanlar, mağdurların kişisel problemlerine ve endişelerine eğilerek, günlük hayata geri dönüşlerindeki kuvvetli yolda onlara eşlik ediyor. Ayrıyeten bir daha sonraki mümkün adımlar hakkında pratik yardım ve bilgi sağlıyorlar. Örneğin Almanya’da kanser hastaları, ağır engelli kartı alma hakkına sahip. Fakat birçoğu bu biçimde bir hakları olduğundan habersiz.
“Bayan Bruns fazlaca sayıda yetkiliyi tanıyor ve bir sürü kurumla yakın bağ ortasında. Çok tesirli temasları var” diyen Schröder, kelamlarını şu biçimde sürdürüyor:
“Farklı yerlere başvurabileceğinizi ve onların size bir epeyce mevzuda takviye olduğunu bilmeniz, ruhsal açıdan da epey faydalı oluyor.”
“Psiko-onkoloji dünya çapında daha değerli hale gelmeli”
Kanserli hücreFotoğraf: Spectral/Westend61/IMAGO
Kanserin duygusal ve ruhsal taraflarına daha fazla kıymet vermek, bunları kanser tedavisine entegre etmek ve dünya çapında kanserli hastaların şartlarını uygunlaştırmak, Memleketler arası Psiko-Onkoloji Derneği IPOS’un maksatlarından kimileri.
Merkezi Toronto ve New York’ta bulunan ve 1984 yılında kurulan dernek, psiko-onkolojiyi dünya çapındaki kanser tedavilerinin ayrılmaz bir modülü haline getirmek için çalışıyor. Memleketler arası Kanser Araştırmaları Ajansı IARC’ye nazaran, yalnızca 2020 yılında 19 milyondan fazla beşere kanser teşhisi kondu ve bu sayı artarak devam ediyor. IARC, dünya genelinde kanserden ölenlerin sayısının 2020 yılında 9,96 milyondan 2040 yılında yaklaşık 16,3 milyona çıkarak neredeyse iki kat artacağını öngörüyor.
Bu durum, kapsamlı bir psiko-onkolojik danışmanlık ve terapi sunulmasını daha da değerli hale getiriyor. Dünyanın neresinde yaşıyorlarsa yaşasınlar, sosyo-ekonomik durumları ve mustarip oldukları kanser tipi ne olursa olsun, mağdurların baş etmek zorunda oldukları telaş ve endişeler genelde benzerlik arz ediyor.
Hasta yakınlarının da yardıma muhtaçlığı var
Kanser teşhisi, hasta yakınları da dahil olmak üzere de tüm mağdurların hayatını alt üst edebiliyor. Araştırmalar, günlük ömürleri da değiştiği için kanser hastalarının ağır ruhsal problemlere ve gerilime maruz kaldıklarını da gösteriyor.
Psiko-onkoloji danışmanı Bruns, bahisle ilgi şu tespitleri yapıyor:
“Hasta yakınları, çoklukla hasta kişiyi en üst seviyede desteklemeleri gerektiği hissine kapılıyor ve bu durumda kendi hayatları büsbütün odak noktalarından çıkıyor. Kanser hastası yakını olan bir kişi, bu süreçte kendi istek ve gereksinimlerini karşıladığında ise bu yalnızca sinema ziyareti ya da çeşitli boş vakit aktiviteleri bile olsa, çoklukla toplum tarafınca ayıplanıyor ya da yaptıklarından dolayı vicdan azabı duyuyor.”
Sadece kanser hastaları değil yakınları da küme terapilerinde dayanak arıyor Fotoğraf: Colourbox
Kurt Schröder, kanser hastalarının yakınlarının çok özverili halinin, çabucak sonrasında farklı boyutlara dönüşebileceğine şahsen şahit olmuş. Bu amansız hastalıkla birinci tanışmasının, 2010 yılında partneri Simone Burmann’a* kanser teşhisi konmasıyla olduğunu anlatıyor:
“bu biçimdelar hayat arkadaşıma bu kuvvetli süreçte eşlik ettiğimde, bunun ne kadar yorucu olduğunu fark ettim. yıllar daha sonra bu kere bana kanser teşhisi konulduğunda, Simone’nin her gün hastaneye gelmemesini tembihleyip durdum. Çünkü beni epey sık ziyaret ediyordu. Gerçekten bir süre daha sonra sonlarına ulaştı ve ruhsal olarak çöktü.”
Kanser, kâbus olmaya devam ediyor
Teşhisten kısa bir süre daha sonra birçok beşerde bir his karmaşası durumu ortaya çıkıyor. Bruns, yalnızca dehşet, öfke ve sinirliliğin değil, keder ve karamsarlığın da sürecin bir kesimi olduğunu söylüyor: “Bu, insanların hastalanmadan evvel sahip oldukları sıhhatlerini kaybetmelerinin acısıdır. Teşhis konulmadan evvel birden fazla insan, sıhhatin ne kadar büyük bir nimet olduğunun genelde pek şuurunda değildir.”
Çoğu kanser çeşidinin günümüzde tedavi edilebilir ya da denetim altına alınabilir hale geldiğini tabir eden Bruns, bir daha de bunun “kötü hastalık” olarak anılması ve insanların hayatını kâbusa çevirmesi gerçeğini değiştirmediğini vurguluyor:
“Neticede kanser, vefatla özdeşleşmiş durumda. Teşhis konulan biroldukca kişi, hastalıklarının tedavi edilemeyeceğinden, geri gelebileceğinden ya da mevte yol açacağından korkuyor.”
Bruns, son olarak şu iletisi veriyor:
“Kanser hastalarını, her şartta tekrar yine cesaretlendirmek, psiko-onkoloji danışmanlarının en kıymetli nazaranvlerinden biridir. Bunun odak noktasında ise insanları yalnız bırakmamak ve onların telaşlarına, isteklerine kulak vermek yer almaktadır.”
*İsim editörler tarafınca değiştirilmiştir.
“Pankreas kanserinde bu hiç beğenilen bir haber değil. Kanserli bölgeleri ameliyatla aldılar, artık yalnızca hücreler kaldı. Natürel ki hiç bir iz kalmamış olmasını tercih ederdim. Fakat her şeye karşın iyimserliğimi sürdürüyorum.”
Schröder 61 yaşında, sağlıklı yaşama kıymet veren, doğayı ve fotoğrafçılığı seven bir tanesiydi. Ağustos 2022’de konulan kanser teşhisi ile adeta dünyası karardı. Ekim’de birinci ameliyat gerçekleşti. Pankreas başı denilen kısım ve on iki parmak bağırsağı alındı. Bunu bulantı, kusma ve tat değişiklikleri üzere yan tesirlerin ortaya çıktığı kemoterapi süreci izledi.
Schröder, “Ekmeğin tadı zımpara kâğıdı üzereydi. Muzlar hayli tatlıydı, hiç yiyemiyordum,” diyor. Tedavi sürecinde ruhsal sıkıntıları giderek artınca Almanya’nın Münster kentindeki Kanser Müracaat Merkezi’nin müdürü Gudrun Bruns’a başvurdu.
Kanser hastalığı çoğunlukla ruhsal sıkıntılara da niye oluyorFotoğraf: Sina Schuldt/dpa/picture alliance
Kanser, ruhsal problemlere da niye oluyor
Gudrun Bruns, 1970’lerde gelişen bilimsel bir disiplin olan psiko-onkoloji alanında onlarca yıllık tecrübeye sahip. Bruns, “Psiko-onkoloji, kanser hastalığından kaynaklanan ruhsal ve toplumsal değişikliklerle ilgileniyor. Çünkü fizikî ve ruhsal durum içinde yakın bir etkileşim var” diyor.
Araştırmalar, kanser teşhisi konulanların yüzde 25 ila 30’unun, hastalık sürecinde ruhsal yahut psikososyal bozukluklar geliştirdiğini gösteriyor.
Danışma merkezlerindeki uzmanlar, mağdurların kişisel problemlerine ve endişelerine eğilerek, günlük hayata geri dönüşlerindeki kuvvetli yolda onlara eşlik ediyor. Ayrıyeten bir daha sonraki mümkün adımlar hakkında pratik yardım ve bilgi sağlıyorlar. Örneğin Almanya’da kanser hastaları, ağır engelli kartı alma hakkına sahip. Fakat birçoğu bu biçimde bir hakları olduğundan habersiz.
“Bayan Bruns fazlaca sayıda yetkiliyi tanıyor ve bir sürü kurumla yakın bağ ortasında. Çok tesirli temasları var” diyen Schröder, kelamlarını şu biçimde sürdürüyor:
“Farklı yerlere başvurabileceğinizi ve onların size bir epeyce mevzuda takviye olduğunu bilmeniz, ruhsal açıdan da epey faydalı oluyor.”
“Psiko-onkoloji dünya çapında daha değerli hale gelmeli”
Kanserli hücreFotoğraf: Spectral/Westend61/IMAGO
Kanserin duygusal ve ruhsal taraflarına daha fazla kıymet vermek, bunları kanser tedavisine entegre etmek ve dünya çapında kanserli hastaların şartlarını uygunlaştırmak, Memleketler arası Psiko-Onkoloji Derneği IPOS’un maksatlarından kimileri.
Merkezi Toronto ve New York’ta bulunan ve 1984 yılında kurulan dernek, psiko-onkolojiyi dünya çapındaki kanser tedavilerinin ayrılmaz bir modülü haline getirmek için çalışıyor. Memleketler arası Kanser Araştırmaları Ajansı IARC’ye nazaran, yalnızca 2020 yılında 19 milyondan fazla beşere kanser teşhisi kondu ve bu sayı artarak devam ediyor. IARC, dünya genelinde kanserden ölenlerin sayısının 2020 yılında 9,96 milyondan 2040 yılında yaklaşık 16,3 milyona çıkarak neredeyse iki kat artacağını öngörüyor.
Bu durum, kapsamlı bir psiko-onkolojik danışmanlık ve terapi sunulmasını daha da değerli hale getiriyor. Dünyanın neresinde yaşıyorlarsa yaşasınlar, sosyo-ekonomik durumları ve mustarip oldukları kanser tipi ne olursa olsun, mağdurların baş etmek zorunda oldukları telaş ve endişeler genelde benzerlik arz ediyor.
Hasta yakınlarının da yardıma muhtaçlığı var
Kanser teşhisi, hasta yakınları da dahil olmak üzere de tüm mağdurların hayatını alt üst edebiliyor. Araştırmalar, günlük ömürleri da değiştiği için kanser hastalarının ağır ruhsal problemlere ve gerilime maruz kaldıklarını da gösteriyor.
Psiko-onkoloji danışmanı Bruns, bahisle ilgi şu tespitleri yapıyor:
“Hasta yakınları, çoklukla hasta kişiyi en üst seviyede desteklemeleri gerektiği hissine kapılıyor ve bu durumda kendi hayatları büsbütün odak noktalarından çıkıyor. Kanser hastası yakını olan bir kişi, bu süreçte kendi istek ve gereksinimlerini karşıladığında ise bu yalnızca sinema ziyareti ya da çeşitli boş vakit aktiviteleri bile olsa, çoklukla toplum tarafınca ayıplanıyor ya da yaptıklarından dolayı vicdan azabı duyuyor.”
Sadece kanser hastaları değil yakınları da küme terapilerinde dayanak arıyor Fotoğraf: Colourbox
Kurt Schröder, kanser hastalarının yakınlarının çok özverili halinin, çabucak sonrasında farklı boyutlara dönüşebileceğine şahsen şahit olmuş. Bu amansız hastalıkla birinci tanışmasının, 2010 yılında partneri Simone Burmann’a* kanser teşhisi konmasıyla olduğunu anlatıyor:
“bu biçimdelar hayat arkadaşıma bu kuvvetli süreçte eşlik ettiğimde, bunun ne kadar yorucu olduğunu fark ettim. yıllar daha sonra bu kere bana kanser teşhisi konulduğunda, Simone’nin her gün hastaneye gelmemesini tembihleyip durdum. Çünkü beni epey sık ziyaret ediyordu. Gerçekten bir süre daha sonra sonlarına ulaştı ve ruhsal olarak çöktü.”
Kanser, kâbus olmaya devam ediyor
Teşhisten kısa bir süre daha sonra birçok beşerde bir his karmaşası durumu ortaya çıkıyor. Bruns, yalnızca dehşet, öfke ve sinirliliğin değil, keder ve karamsarlığın da sürecin bir kesimi olduğunu söylüyor: “Bu, insanların hastalanmadan evvel sahip oldukları sıhhatlerini kaybetmelerinin acısıdır. Teşhis konulmadan evvel birden fazla insan, sıhhatin ne kadar büyük bir nimet olduğunun genelde pek şuurunda değildir.”
Çoğu kanser çeşidinin günümüzde tedavi edilebilir ya da denetim altına alınabilir hale geldiğini tabir eden Bruns, bir daha de bunun “kötü hastalık” olarak anılması ve insanların hayatını kâbusa çevirmesi gerçeğini değiştirmediğini vurguluyor:
“Neticede kanser, vefatla özdeşleşmiş durumda. Teşhis konulan biroldukca kişi, hastalıklarının tedavi edilemeyeceğinden, geri gelebileceğinden ya da mevte yol açacağından korkuyor.”
Bruns, son olarak şu iletisi veriyor:
“Kanser hastalarını, her şartta tekrar yine cesaretlendirmek, psiko-onkoloji danışmanlarının en kıymetli nazaranvlerinden biridir. Bunun odak noktasında ise insanları yalnız bırakmamak ve onların telaşlarına, isteklerine kulak vermek yer almaktadır.”
*İsim editörler tarafınca değiştirilmiştir.