DeSouza
New member
Sıla Günnazarann (24), Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirip, avukatlık stajını tamamladıktan daha sonra hayalini gerçekleştirmek için yola çıktı. Üniversite vaktinde da bulduğu her fırsatta ucuz yurt dışı biletleriyle kısa vadeli seyahatlere çıkan Sıla’nın ‘tek ve süresiz seyahati’ ise okul stajından daha sonra başladı.
‘KONAKLAMA VE YEMEK KARŞILIĞINDA ÇALIŞIYORUM’
Bir şirkette emekli olana kadar 9-6 mesai yapmanın kendisine göre olmadığını, daha keşfetmesi gereken çok fazla şey olduğunu fark eden Sıla, “İş hayatına başlandığında uzun periyodik seyahatlere çıkmak fazlaca daha radikal bir karar oluyor. çabucak hemen buna adım atmamışken ve işsizken, ömrümün işte tam vakti denilecek noktasındaydım. Ayrıca annemin mesleği ötürüsıyla yeşil pasaport sahibiyim ve bu sayede alınan yeşil pasaport hakkınız 25 yaşınıza kadar devam ediyor. Bense 24 yaşında son kere Avrupa’ya vizesiz gidebiliyordum ve bu fırsat kaçmazdı. Şu anda Tiran, Arnavutluk’ta bir hostelde gönüllülük yapıyorum. Birtakım günler başka gönüllüler için yemek pişiriyor, birtakım günler günün muhakkak saatlerinde resepsiyonla ilgileniyorum. Karşılığında ise konaklama ve yeme, içme masraflarım karşılanıyor” bilgisini verdi.
‘HİÇ PARA masraftan EN TAZE YEMEKLERİ YEDİM’
Seyahate çıkarken hayli fazla birikiminin olmadığını söyleyen Sıla Güngoren, “Elimdekinin beni bir süre yönetim edeceğinin lakin kâfi olmadığının farkındaydım. Fakat bunun bir mahzur olmadığını, hevesim ve tutkum olduğu sürece maddiyatın geri planda olduğuna inandım. bir hayli insan bana karşılıksız meskenini açtı, yemeğini, dostluğunu paylaştı. Hiç para masraftan en hoş, en taze yemekleri yediğim, en hoş görüntülerde kaldığım oldu. İnsanların tek kuruş beklentisiz yardımcı olduğuna birtakım kimi ben bile epeyce şaşırdım” deyip yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:
“Örneğin dünyaca ünlü Amerikalı bir fotoğrafçıya fotoğrafınızı çektirmek için pek varlıklı olmanız gerekir. Bense bunu yalnızca otostop çekerken önümde duran araca borçluyum. örneğin Fas’ta hükümdarın yaşadığı mahallede okyanusa sıfır bir villa kiralamanız size çok değerliye mâl olur. Fakat seyahat ederken size konutunu açan öteki bir gezginin bu imkanı sağlamayacağını nereden bilebilirsiniz. Sonuç olarak elimde olan paradan çok tecrübelerin beni nereye götüreceğine odaklanmaya çalıştım. olağan olarak maddi olarak kendini garantiye almanın işleri ne kadar kolaylaştırdığı bir gerçek fakat şayet olmazsa da hayalinizi gerçekleştirmemizin önünde bir pürüz değil.”
An prestijiyle tertipli bir geliri olmayan Sıla, seyahate çıkmadan evvel takı yapmaya başladı. Boncuktan kolyeler, küpeler yapıp geriye kalan materyallerini de yanına aldı. Yeri geldiğinde de sokakta onları satıp, hostel parasını çıkartıyor. “Takı satmayı sürdürülebilir bir gelir kaynağına dönüştürmedim ancak onlar benim yedek planım” diyen genç gezgin, “Bir yedek planım da doğal ki çizimlerim. çabucak hemen sokak sanatçılığı yapmıyorum lakin tanıştığım beşerler görüp satın almak istediğinde de hayır demiyorum. Ayrıca ağır olmasa da ufak çapta dijital çizim siparişlerini de fırsat buldukça değerlendirmeye çalışıyorum. Bunların hepsi bir ortaya geldiğinde kimi kimiler beni lakin ‘rahatlatmaya’ yetiyor. Umudum, vakit içerisinde nizamlı dijital gelir kaynakları oluşturmak ve seyahatlerimi bu türlü sürdürmek” dedi.
‘GÜVEN DUYARSAM YANLARINA GİDİYORUM’
Daha uzun müddet kalmak istediği yerlerde gönüllülük yaparak geçinen Sıla Güngoren, internet üzerinden bulduğu yerlerle bağlantıya geçip anlaşırsa yanlarına gidiyor. Bunlar hosteller, köy meskenleri, aile meskenleri olabileceği üzere kişinin yapabileceği işlerle kontaklı yerler de olabiliyor. Günde 3-4 saat yardım ederek konaklama, yeme-içmeyi karşılayan, cep harçlığı verenler var. Bu da kalındığı mühlet boyunca keyfi harcamalar haricinde hiç bir şeye para ödememek manasına geliyor. bu türlü hiç para masraftan geçirdiği fazlaca günler olduğunu lisana getiren Sıla, “Ne kira, ne fatura, ne yeme- içme. Bana kalırsa en hoş yanı da kaldığınız yerle daha sıkı bir bağ kurmak, orada yaşayan insanlara emsal yaşamak ve yakından tanımak için bir fırsat oluşturması. Ben tecrübelerimin hiç birinde iş yapıyormuş üzere hissetmedim. Zira aslına bakarsanız gönüllülük temel. Örneğin şu an kaldığım yerde herkes aile sıcaklığında ve büsbütün tesadüfen tek seyahat eden istekli bayanlardan oluşuyor. Türk yemeklerini sevdikleri için de iş kısmında bana genelde akşam yemeği hazırlama bakılırsavi veriyorlar. Durum bu biçimde olunca geçim derdi hissetmiyorum” açıklamasını yaptı.
Kısa vadeli ziyaretlerinde de gezginlerin birbirlerini bulduğu uygulamalar yardımıyla sıklıkla o bölgede yaşayanların meskenlerinde kalan Sıla’ya en sık sorulan soru ise ‘Nasıl güveniyorsun?’ oluyor. Sıla Günnazarann bu soruyu, “Yanında kalacağım şahısları ince eleyip sık dokuyorum. Bana en inanç veren şeyse profillerinde gördüğüm başka gezginlerin referansları oluyor. Profilini ve bu yorumları gördükten daha sonra büsbütün içime siniyorsa bağlantıya geçiyorum. Oralı üzere yiyip içiyor, ülkenin kültürüne yaşayarak şahit oluyorsunuz” halinde yanıtladı.
‘YÜRÜRKEN SELAM VERDİ, MESKENİNDE 1 HAFTA KALDIM’
Dünya tipi yardımıyla hayatının en özel tecrübelerini yaşadığını söyleyen Sıla, Portekiz’de yürürken kendisine pencereden birinin selam verdiğini lisana getirerek yaşadıklarını şu biçimde aktardı:
“Selamlaştık ve içeri davet ettiler. Konutta epey fazla kişinin kaldığını ve üst katları olduğunu anladım lakin nasıl bir yer olduğunu anlayamadım. Sohbet ederken nerede kalacağımı sordular ve kalacak bir yerimin olmadığını söylemiş oldum. ‘Yukarıda bir sürü odamız var, istediğin kadar kalabilirsin’ dedikten daha sonra konutların tarihini anlattılar. Yaklaşık 50 yıllık tarihi olan ve UNESCO tarafınca korunan, öğrencilerin komün hayatı yaşadığı bir topluluk evindeymişim. Emniyetli buldukları gezginleri, muhtaçlığı olan öğrencileri ağırlıyorlar, yemeklerine davet ediyorlarmış. Tıpkı kentte 24 dört tane daha her biri birer müze üzere olan etkin komün konutları varmış. Kira kontratları 50 yıl öncesinde yapıldığı için sembolik bir sayı ve yüzde yetmişi üniversite tarafınca ödeniyor. Her türlü konut alışverişlerini üniversite kantinlerinin alışveriş yaptığı yerden yani marketlerin yarı fiyatına satın alıyorlar.”
Ayrıca hiç bir ayrımcılığa, ırkçılığa yer olmadığını ve her haksızlığa karşı hepsinin çabucak bir ortaya geldiğine dikkat çeken Sıla Günbakılırsan, “Burada 1 hafta kaldım. O denli ki hasta oldum çorbalar, çaylar yapıp güzelleştirdiler. Ayakkabı gereksinimim oldu, beni öteki bir komüne gdolayıp kıyafetler ve ayakkabılarla dolu bir odaya sokup ne gereksinimin var ise al, senindir dediler. Bu meskenler hakkında da anlatılacaklar bitmez ancak dünyaca ünlü sanatkarlara da konut sahipliği yapmışlar. Ünlü müzikçi José Afonso’nun albüm kapaklarından biri burada çekilmiş, Jose Saramago buralarda ‘evi’ üzere hissedermiş” bilgisini paylaştı.
‘TÜRKİYE DÜNYANIN HER YERİNDE İLGİ GÖRÜYOR’
Türkiye’nin dünyanın her yerinden insanın ilgisini çektiğini, merak edilen ve kesinlikle görülmek istenen bir ülke olduğunu vurgulayan genç gezgin, “Tanıştığım çabucak her insanın birinci reaksiyonu ‘Oraya gelmeyi fazlaca istiyorum’ ya da ‘Oraya şu vakitte seyahat etmiştim’ oluyor. Kimisinin gözleri ışıldıyor. Besbelli bir ırkçılıkla hiç karşılaşmadım. Tam tersine kimi ülkelerde Türklere karşı özel bir ilginin, hayranlığın olduğunu gördüm. Genelde imkanımız var ise benim yemek yapmamı istiyorlar. Bu hususta iddialıyım diyemem, konutta kendime konut yemekleri yapmanın ötesinde bir deneyimim yok fakat yemeklerimizin temeli esasen lezzetli, o yüzden çok beğeniyorlar” tabirlerine yer verdi.
‘ALIŞTIRA ALIŞTIRA OTOSTOP ÇEKTİM’
Seyahatlerinde ulaşım için vakit zaman otostop çeken Sıla, “Otostop çekmek birçok kişi için korkutucu ve tehlikeli görünüyor. Benim için de durum epey farklı değildi. Bu yüzden bir anda yurt haricinde tek başıma otostop çekmeye başlamadım. Benim sürecim biraz daha alıştıra alıştıra oldu. Evvel yazın Türkiye’de arkadaşlarımla otostop çektim. Akabinde seyahate birinci başladığımda üniversiteden bir arkadaşımla rotalarımız kesişiyordu. Dedik ki bir arada otostop çekerek gidelim İtalya’ya. bu biçimdece otostop ömrüme girmiş oldu. Türk tır sürücüleri, ressamlar, eski gezginler, bizi konutlarında ağırlayanlar üzere bir epeyce farklı insanın öyküsüne şahit olma fırsatımız oldu” deyip ekledi:
“İspanya’da, Portekiz’de genelde bu türlü seyahat ettim. Otostop çekmenin ekonomik boyutu var ancak getirdiği heyecan ve tecrübeler daha büyük motivasyon kaynağı. Kendimi inançsız ya da huzursuz hissedeceksem diğer yollar aramak daha uygun. Örneğin Fas’ta kendimi çok inançta hissetmeme karşın tek başıma otostop çekmenin beni inançta hissettirmeyeceğini düşündüğüm için hiç yapmadım. Kimi Balkan ülkelerinde de tek başıma otostop çekmek içime sinmedi. Kendi sonlarım yavaş yavaş değişiyor, deneyimlerim de bunlara bağlı olarak esneklik gösteriyor. Vakit içerisinde korktuğum şeyler de değişiyor. 4 ay evvelki Sıla’nın korktuğu şeylerle şimdikiler fazlaca farklı. Kendimi zorlamadan ve kızmadan olduğum kişiyi şekillendiriyor, korkuyorsam kendimden saklamamaya çalışıyorum. Bence seyahatin de otostopun da hoşluğu burada.”
‘KONAKLAMA VE YEMEK KARŞILIĞINDA ÇALIŞIYORUM’
Bir şirkette emekli olana kadar 9-6 mesai yapmanın kendisine göre olmadığını, daha keşfetmesi gereken çok fazla şey olduğunu fark eden Sıla, “İş hayatına başlandığında uzun periyodik seyahatlere çıkmak fazlaca daha radikal bir karar oluyor. çabucak hemen buna adım atmamışken ve işsizken, ömrümün işte tam vakti denilecek noktasındaydım. Ayrıca annemin mesleği ötürüsıyla yeşil pasaport sahibiyim ve bu sayede alınan yeşil pasaport hakkınız 25 yaşınıza kadar devam ediyor. Bense 24 yaşında son kere Avrupa’ya vizesiz gidebiliyordum ve bu fırsat kaçmazdı. Şu anda Tiran, Arnavutluk’ta bir hostelde gönüllülük yapıyorum. Birtakım günler başka gönüllüler için yemek pişiriyor, birtakım günler günün muhakkak saatlerinde resepsiyonla ilgileniyorum. Karşılığında ise konaklama ve yeme, içme masraflarım karşılanıyor” bilgisini verdi.
‘HİÇ PARA masraftan EN TAZE YEMEKLERİ YEDİM’
Seyahate çıkarken hayli fazla birikiminin olmadığını söyleyen Sıla Güngoren, “Elimdekinin beni bir süre yönetim edeceğinin lakin kâfi olmadığının farkındaydım. Fakat bunun bir mahzur olmadığını, hevesim ve tutkum olduğu sürece maddiyatın geri planda olduğuna inandım. bir hayli insan bana karşılıksız meskenini açtı, yemeğini, dostluğunu paylaştı. Hiç para masraftan en hoş, en taze yemekleri yediğim, en hoş görüntülerde kaldığım oldu. İnsanların tek kuruş beklentisiz yardımcı olduğuna birtakım kimi ben bile epeyce şaşırdım” deyip yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:
“Örneğin dünyaca ünlü Amerikalı bir fotoğrafçıya fotoğrafınızı çektirmek için pek varlıklı olmanız gerekir. Bense bunu yalnızca otostop çekerken önümde duran araca borçluyum. örneğin Fas’ta hükümdarın yaşadığı mahallede okyanusa sıfır bir villa kiralamanız size çok değerliye mâl olur. Fakat seyahat ederken size konutunu açan öteki bir gezginin bu imkanı sağlamayacağını nereden bilebilirsiniz. Sonuç olarak elimde olan paradan çok tecrübelerin beni nereye götüreceğine odaklanmaya çalıştım. olağan olarak maddi olarak kendini garantiye almanın işleri ne kadar kolaylaştırdığı bir gerçek fakat şayet olmazsa da hayalinizi gerçekleştirmemizin önünde bir pürüz değil.”
An prestijiyle tertipli bir geliri olmayan Sıla, seyahate çıkmadan evvel takı yapmaya başladı. Boncuktan kolyeler, küpeler yapıp geriye kalan materyallerini de yanına aldı. Yeri geldiğinde de sokakta onları satıp, hostel parasını çıkartıyor. “Takı satmayı sürdürülebilir bir gelir kaynağına dönüştürmedim ancak onlar benim yedek planım” diyen genç gezgin, “Bir yedek planım da doğal ki çizimlerim. çabucak hemen sokak sanatçılığı yapmıyorum lakin tanıştığım beşerler görüp satın almak istediğinde de hayır demiyorum. Ayrıca ağır olmasa da ufak çapta dijital çizim siparişlerini de fırsat buldukça değerlendirmeye çalışıyorum. Bunların hepsi bir ortaya geldiğinde kimi kimiler beni lakin ‘rahatlatmaya’ yetiyor. Umudum, vakit içerisinde nizamlı dijital gelir kaynakları oluşturmak ve seyahatlerimi bu türlü sürdürmek” dedi.
‘GÜVEN DUYARSAM YANLARINA GİDİYORUM’
Daha uzun müddet kalmak istediği yerlerde gönüllülük yaparak geçinen Sıla Güngoren, internet üzerinden bulduğu yerlerle bağlantıya geçip anlaşırsa yanlarına gidiyor. Bunlar hosteller, köy meskenleri, aile meskenleri olabileceği üzere kişinin yapabileceği işlerle kontaklı yerler de olabiliyor. Günde 3-4 saat yardım ederek konaklama, yeme-içmeyi karşılayan, cep harçlığı verenler var. Bu da kalındığı mühlet boyunca keyfi harcamalar haricinde hiç bir şeye para ödememek manasına geliyor. bu türlü hiç para masraftan geçirdiği fazlaca günler olduğunu lisana getiren Sıla, “Ne kira, ne fatura, ne yeme- içme. Bana kalırsa en hoş yanı da kaldığınız yerle daha sıkı bir bağ kurmak, orada yaşayan insanlara emsal yaşamak ve yakından tanımak için bir fırsat oluşturması. Ben tecrübelerimin hiç birinde iş yapıyormuş üzere hissetmedim. Zira aslına bakarsanız gönüllülük temel. Örneğin şu an kaldığım yerde herkes aile sıcaklığında ve büsbütün tesadüfen tek seyahat eden istekli bayanlardan oluşuyor. Türk yemeklerini sevdikleri için de iş kısmında bana genelde akşam yemeği hazırlama bakılırsavi veriyorlar. Durum bu biçimde olunca geçim derdi hissetmiyorum” açıklamasını yaptı.
Kısa vadeli ziyaretlerinde de gezginlerin birbirlerini bulduğu uygulamalar yardımıyla sıklıkla o bölgede yaşayanların meskenlerinde kalan Sıla’ya en sık sorulan soru ise ‘Nasıl güveniyorsun?’ oluyor. Sıla Günnazarann bu soruyu, “Yanında kalacağım şahısları ince eleyip sık dokuyorum. Bana en inanç veren şeyse profillerinde gördüğüm başka gezginlerin referansları oluyor. Profilini ve bu yorumları gördükten daha sonra büsbütün içime siniyorsa bağlantıya geçiyorum. Oralı üzere yiyip içiyor, ülkenin kültürüne yaşayarak şahit oluyorsunuz” halinde yanıtladı.
‘YÜRÜRKEN SELAM VERDİ, MESKENİNDE 1 HAFTA KALDIM’
Dünya tipi yardımıyla hayatının en özel tecrübelerini yaşadığını söyleyen Sıla, Portekiz’de yürürken kendisine pencereden birinin selam verdiğini lisana getirerek yaşadıklarını şu biçimde aktardı:
“Selamlaştık ve içeri davet ettiler. Konutta epey fazla kişinin kaldığını ve üst katları olduğunu anladım lakin nasıl bir yer olduğunu anlayamadım. Sohbet ederken nerede kalacağımı sordular ve kalacak bir yerimin olmadığını söylemiş oldum. ‘Yukarıda bir sürü odamız var, istediğin kadar kalabilirsin’ dedikten daha sonra konutların tarihini anlattılar. Yaklaşık 50 yıllık tarihi olan ve UNESCO tarafınca korunan, öğrencilerin komün hayatı yaşadığı bir topluluk evindeymişim. Emniyetli buldukları gezginleri, muhtaçlığı olan öğrencileri ağırlıyorlar, yemeklerine davet ediyorlarmış. Tıpkı kentte 24 dört tane daha her biri birer müze üzere olan etkin komün konutları varmış. Kira kontratları 50 yıl öncesinde yapıldığı için sembolik bir sayı ve yüzde yetmişi üniversite tarafınca ödeniyor. Her türlü konut alışverişlerini üniversite kantinlerinin alışveriş yaptığı yerden yani marketlerin yarı fiyatına satın alıyorlar.”
Ayrıca hiç bir ayrımcılığa, ırkçılığa yer olmadığını ve her haksızlığa karşı hepsinin çabucak bir ortaya geldiğine dikkat çeken Sıla Günbakılırsan, “Burada 1 hafta kaldım. O denli ki hasta oldum çorbalar, çaylar yapıp güzelleştirdiler. Ayakkabı gereksinimim oldu, beni öteki bir komüne gdolayıp kıyafetler ve ayakkabılarla dolu bir odaya sokup ne gereksinimin var ise al, senindir dediler. Bu meskenler hakkında da anlatılacaklar bitmez ancak dünyaca ünlü sanatkarlara da konut sahipliği yapmışlar. Ünlü müzikçi José Afonso’nun albüm kapaklarından biri burada çekilmiş, Jose Saramago buralarda ‘evi’ üzere hissedermiş” bilgisini paylaştı.
‘TÜRKİYE DÜNYANIN HER YERİNDE İLGİ GÖRÜYOR’
Türkiye’nin dünyanın her yerinden insanın ilgisini çektiğini, merak edilen ve kesinlikle görülmek istenen bir ülke olduğunu vurgulayan genç gezgin, “Tanıştığım çabucak her insanın birinci reaksiyonu ‘Oraya gelmeyi fazlaca istiyorum’ ya da ‘Oraya şu vakitte seyahat etmiştim’ oluyor. Kimisinin gözleri ışıldıyor. Besbelli bir ırkçılıkla hiç karşılaşmadım. Tam tersine kimi ülkelerde Türklere karşı özel bir ilginin, hayranlığın olduğunu gördüm. Genelde imkanımız var ise benim yemek yapmamı istiyorlar. Bu hususta iddialıyım diyemem, konutta kendime konut yemekleri yapmanın ötesinde bir deneyimim yok fakat yemeklerimizin temeli esasen lezzetli, o yüzden çok beğeniyorlar” tabirlerine yer verdi.
‘ALIŞTIRA ALIŞTIRA OTOSTOP ÇEKTİM’
Seyahatlerinde ulaşım için vakit zaman otostop çeken Sıla, “Otostop çekmek birçok kişi için korkutucu ve tehlikeli görünüyor. Benim için de durum epey farklı değildi. Bu yüzden bir anda yurt haricinde tek başıma otostop çekmeye başlamadım. Benim sürecim biraz daha alıştıra alıştıra oldu. Evvel yazın Türkiye’de arkadaşlarımla otostop çektim. Akabinde seyahate birinci başladığımda üniversiteden bir arkadaşımla rotalarımız kesişiyordu. Dedik ki bir arada otostop çekerek gidelim İtalya’ya. bu biçimdece otostop ömrüme girmiş oldu. Türk tır sürücüleri, ressamlar, eski gezginler, bizi konutlarında ağırlayanlar üzere bir epeyce farklı insanın öyküsüne şahit olma fırsatımız oldu” deyip ekledi:
“İspanya’da, Portekiz’de genelde bu türlü seyahat ettim. Otostop çekmenin ekonomik boyutu var ancak getirdiği heyecan ve tecrübeler daha büyük motivasyon kaynağı. Kendimi inançsız ya da huzursuz hissedeceksem diğer yollar aramak daha uygun. Örneğin Fas’ta kendimi çok inançta hissetmeme karşın tek başıma otostop çekmenin beni inançta hissettirmeyeceğini düşündüğüm için hiç yapmadım. Kimi Balkan ülkelerinde de tek başıma otostop çekmek içime sinmedi. Kendi sonlarım yavaş yavaş değişiyor, deneyimlerim de bunlara bağlı olarak esneklik gösteriyor. Vakit içerisinde korktuğum şeyler de değişiyor. 4 ay evvelki Sıla’nın korktuğu şeylerle şimdikiler fazlaca farklı. Kendimi zorlamadan ve kızmadan olduğum kişiyi şekillendiriyor, korkuyorsam kendimden saklamamaya çalışıyorum. Bence seyahatin de otostopun da hoşluğu burada.”