A
admin
Guest
Resmi Gazete’de yayımlanan karara bakılırsa Vahapoğlu, MHP Kars Vilayet Başkanlığı tarafınca 25 Ağustos 2011’de düzenlenen iftar programında partililere hitaben bir konuşma yaptı. Konuşmada, Dışişleri Bakanına yönelik “Amerika’nın posta beygiri gibi” sözlerinin kullanılması üzerine Davutoğlu, kelam konusu sözlerin tenkit sonlarını aştığı, hakaret niteliğinde olduğu münasebetleriyle Ankara 24. Asliye Hukuk Mahkemesinde 10 bin liralık tazminat davası açtı.
Yargılamayı yapan mahkeme, 2013’te Vahapoğlu’nu 2 bin lira tazminat ödemeye mahkum etti. sonucun nihaileşmesinin akabinde Vahapoğlu, Anayasa Mahkemesine ferdi müracaat yaptı.
Başvuruyu pahalandıran Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 26’ıncı hususunda garanti altına alınan tabir özgürlüğünün ihlal edildiğine karar verdi. Ayrıyeten, ihlalinin sonuçlarının ortadan kaldırılması için bir daha yargılama yapılmak üzere sonucun Ankara 24. Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmesi kararlaştırıldı.
– sonucun öne sürülen nedeninden
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, tazminata hükmeden mahallî mahkemenin Vahapoğlu’nun konuşmasında geçen bir ifadeyi tırnaklama yaparak bütün konuşmanın tamamından başka bir biçimde değerlendirdiği tespiti yer aldı.
Derece mahkemelerinin bir kısıtlamanın söz özgürlüğü ile bağdaşıp bağdaşmadığı konusuna karar verirken kullanılan sözleri bağlamından kopartmaksızın olayın bütünselliği ortasında kıymetlendirme yapması gerektiği belirtilen kararda, siyasetçi olan müracaatçının konuşmasını sonlu sayıdaki topluluğa hitaben yaptığının göz arkası edilmemesi gerektiği tabir edildi.
Müracaatçının, iktidar partisini ve iktidar partisinin bir üyesi olan davacıyı gaye alarak siyasi arenada avantaj elde etme ve parti teşkilatındaki şahısları motive etme gayesinde olduğuna işaret edilen kararda, “Bu noktada siyaset erkeklerinın birbirlerine karşı kullandıkları kelamların açıkça polemik çıkarmaya, şiddetli reaksiyonlar yaratmaya ve taraftarlarını konsolide etmeye yönelik siyaset üsluplarının bir kesimi olduğu kabul edilmelidir.” denildi.
Tazminat sonucu niçiniyle Vahapoğlu’nun söz özgürlüğüne bir müdahalede bulunulduğu belirtilen kararda, bilhassa muhalefet partisinin bir üyesinin tabir özgürlüğüne yönelik müdahalelerin epey daha sıkı bir kontrolden geçirilmesi gerektiği vurgulandı.
Siyasalların tenkit sonlarının daha geniş olması gerektiği aktarılan kararda, “Başvuru konusu olaylar halka mal olmuş şahıslar olarak hareket eden siyasetçiler içinde geçtiği için kabul edilebilir tenkit sonları bayağı bir kimse ile karşılaştırıldığında daha geniştir. Bu sebeple davacının kendisine yönelik tenkitlere bayağı insanlara nazaran daha fazla müsamaha göstermesi gerekir.” tespiti yer aldı.
Lokal mahkemenin tazminat sonucunın tabir özgürlüğüne müdahalede kâfi münasebet kabul edilemeyeceği belirtilen kararda, şu sözlere yer verildi:
“Mahkeme, müracaatçının söz özgürlüğü ile davacının onur ve prestijin korunması hakkı içinde bir istikrar kurmaya çalışmamıştır. Mahkemenin müracaatçının tazminat ödemesine karar verilmesine ait ileri sürdüğü münasebetler, müracaatçının tabir özgürlüğüne yapılan müdahale için ilgili ve kâfi bir münasebet olarak kabul edilemez. Müracaatçının tazminat ödemeye mahkum edilmesinin mecburî toplumsal bir gereksinime karşılık gelmediği kararına ulaşılmıştır. Anayasa Mahkemesi açıklanan münasebetlerle söz özgürlüğünün ihlal edildiğine karar vermiştir.”
Yargılamayı yapan mahkeme, 2013’te Vahapoğlu’nu 2 bin lira tazminat ödemeye mahkum etti. sonucun nihaileşmesinin akabinde Vahapoğlu, Anayasa Mahkemesine ferdi müracaat yaptı.
Başvuruyu pahalandıran Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 26’ıncı hususunda garanti altına alınan tabir özgürlüğünün ihlal edildiğine karar verdi. Ayrıyeten, ihlalinin sonuçlarının ortadan kaldırılması için bir daha yargılama yapılmak üzere sonucun Ankara 24. Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmesi kararlaştırıldı.
– sonucun öne sürülen nedeninden
Anayasa Mahkemesinin sonucunda, tazminata hükmeden mahallî mahkemenin Vahapoğlu’nun konuşmasında geçen bir ifadeyi tırnaklama yaparak bütün konuşmanın tamamından başka bir biçimde değerlendirdiği tespiti yer aldı.
Derece mahkemelerinin bir kısıtlamanın söz özgürlüğü ile bağdaşıp bağdaşmadığı konusuna karar verirken kullanılan sözleri bağlamından kopartmaksızın olayın bütünselliği ortasında kıymetlendirme yapması gerektiği belirtilen kararda, siyasetçi olan müracaatçının konuşmasını sonlu sayıdaki topluluğa hitaben yaptığının göz arkası edilmemesi gerektiği tabir edildi.
Müracaatçının, iktidar partisini ve iktidar partisinin bir üyesi olan davacıyı gaye alarak siyasi arenada avantaj elde etme ve parti teşkilatındaki şahısları motive etme gayesinde olduğuna işaret edilen kararda, “Bu noktada siyaset erkeklerinın birbirlerine karşı kullandıkları kelamların açıkça polemik çıkarmaya, şiddetli reaksiyonlar yaratmaya ve taraftarlarını konsolide etmeye yönelik siyaset üsluplarının bir kesimi olduğu kabul edilmelidir.” denildi.
Tazminat sonucu niçiniyle Vahapoğlu’nun söz özgürlüğüne bir müdahalede bulunulduğu belirtilen kararda, bilhassa muhalefet partisinin bir üyesinin tabir özgürlüğüne yönelik müdahalelerin epey daha sıkı bir kontrolden geçirilmesi gerektiği vurgulandı.
Siyasalların tenkit sonlarının daha geniş olması gerektiği aktarılan kararda, “Başvuru konusu olaylar halka mal olmuş şahıslar olarak hareket eden siyasetçiler içinde geçtiği için kabul edilebilir tenkit sonları bayağı bir kimse ile karşılaştırıldığında daha geniştir. Bu sebeple davacının kendisine yönelik tenkitlere bayağı insanlara nazaran daha fazla müsamaha göstermesi gerekir.” tespiti yer aldı.
Lokal mahkemenin tazminat sonucunın tabir özgürlüğüne müdahalede kâfi münasebet kabul edilemeyeceği belirtilen kararda, şu sözlere yer verildi:
“Mahkeme, müracaatçının söz özgürlüğü ile davacının onur ve prestijin korunması hakkı içinde bir istikrar kurmaya çalışmamıştır. Mahkemenin müracaatçının tazminat ödemesine karar verilmesine ait ileri sürdüğü münasebetler, müracaatçının tabir özgürlüğüne yapılan müdahale için ilgili ve kâfi bir münasebet olarak kabul edilemez. Müracaatçının tazminat ödemeye mahkum edilmesinin mecburî toplumsal bir gereksinime karşılık gelmediği kararına ulaşılmıştır. Anayasa Mahkemesi açıklanan münasebetlerle söz özgürlüğünün ihlal edildiğine karar vermiştir.”