DeSouza
New member
TIR sürücülüğü yapan 2 çocuk babası Necati Saraç (35) 13 Aralık’ta ateş ve öksürük şikayetiyle Feriha Öz Acil Durum Hastanesi’ne başvurdu. Kovid testi olumlu çıkınca karantinaya girdi fakat durumu kötüleşince yeniden hastaneye başvurdu. Nefes darlığı olduğu için hastaneye yatırılan Saraç, yaklaşık 10 gün Feriha Öz Acil Durum Hastanesi’nde tedavi gördü. Lakin durumu daha da ağırlaştı ve ağır bakıma kaldırıldı. Kıymetleri daima berbata gidiyordu, zira akciğerleri harap biçimdeydi. Tabipleri onu yapay kalp akciğer aygıtı ECMO’ya bağlamaya karar verdi. Saraç, ECMO tedavisi için Feriha Öz Acil Durum Hastanesi’nden Sancaktepe Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne nakledildi. 70 günü ağır bakımda olmak üzere 3 ayı geçecek ömür gayreti bu biçimdece başlamış oldu.
“ONU GERİ ÇEVİREBİLECEĞİMİZE DAİR UMUTLAR ÇOK AZDI”
Saraç’ın tedavisini gerçekleştiren gruptan Kalp Damar Cerrahisi Uzmanı Doç. Dr. Yücel İtina, hastanın kendilerine geldiğinde durumunun çok makus olduğunu anlatarak “Önce Feriha Öz Acil Durum Hastanesi’ne başvurmuş. Ateş, öksürük şikayetiyle. Orada yapılan tetkiklerinin akabinde yatışı gerçekleştirilmiş. 10 gün, olağan serviste tedavi görmüş. Bedellerinin bozulması üzerine ağır bakıma alınarak teneffüs aygıtına bağlanıyor. Durumu bir daha kötüleşince ECMO için bize danışıldı. Hastanın durumunu değerlendirdikten daha sonra ECMO’ya bağladık ve buraya naklettik. Yaklaşık 51-52 gün ECMO’da takip ettik. Durumu sahiden ağırdı ve onu bu durumundan geri çevirebileceğimize dair ümitsizliğe düşen arkadaşlarımız da oldu açıkçası. Lakin biz hiç bir vakit ümidimizi kaybetmedik” dedi.
TAM DÜZGÜNLEŞTİ DERKEN İKİNCİ KERE AĞIR BAKIMA ALINDI
51 gün daha sonra ECMO’dan çıkarılan Saraç’ın durumu tam uyguna gidiyor derken tekrar ağır bakıma kaldırıldığını anlatan Doç. Dr. İhtimam, aşısız olmasının epey büyük bir etken olduğuna işaret ederek şunları söylemiş oldu: “İkinci ağır bakım periyodu 10-15 gün sürdü ve kıymetleri düzelince tekrar servise transfer ettik. Bir haftadır serviste kendisi, durumu çok uygun. Ancak totalde 70 günü ağır bakımda geçen uzun bir hastane süreci oldu. Hem hasta için tramvatik, hem ailesi için epey güç bir olay. Uzun müddet ağır bakımda yattığı için kaslarında gelişen güçsüzlüğü tedavi etmeye çalışıyoruz. Fizik tedaviyle birinci sefer birkaç gün evvel yardımla yürümeye başladı. 35 yaşında, hiç bir kronik hastalığı yok. Ancak aşısız bu hastamız. Omicron varyantı olduğunu düşünüyoruz. Bu da aşıların ne kadar değerli olduğunu bize gösteriyor. Nasılsa Omicron yavaşça seyrediyor diye Rus ruleti oynamaya gerek yok. Bu hastamız şanslıydı ECMO’ya uygundu ve tedavie debildik. Lakin bu, her vakit mümkün olmuyor. O niçinle önlemi elden bırakmamak gerekiyor. En azından kapalı alanlarda kesinlikle maske kullanma ve aşı olmak gerekiyor.”
Keşke aşı olsaydım!Aşısız ağır bakım hastası: Keşke aşı olsaydımHaberin Tüm Görselleri
“BİR ŞEY OLMAZ DİYORDUM, OLDU”
Necati Saraç, ömrü boyunca birinci sefer bu kadar uzun müddet hastanede yattığını söyleyerek aşı yaptırmadığı için yaşadığı pişmanlığı ise şu sözlerle anlattı: “ECMO aygıtına bağlanmışım. Hocalarım sağ olsun onların yardımıyla bu süreci atlattım. Haftalarca ağır bakımda kalmışım birçoklarını hatırlamıyorum. Ancak epeyce berbat günlerdi. Geceyi, gündüzü, hiç bir şeyi hatırlamıyorsun. Aşı olmadım, bu yüzden epey badireler atlattım. Hocalarımız yardımıyla ikinci hayatımı yaşıyorum. Ailem, annem olsun, abim olsun, hastaneye bile başvurmadılar yavaşça geçirdiler. Zira onlar aşı olmuşlardı. 70 günüm ağır bakımda geçti. 3 ay 10 gün oldu hala hastanedeyim. hiç bir şey dışarıdan göründüğü üzere kolay değil. Bir şey olmaz demeyin, ben o denli diyordum, aşı da olmadım o yüzden. Artık 3 aydır hastanedeyim.”
ÇOCUKLARI ONU BİRİNCİ DEFA 3 AY daha sonra GÖREBİLDİ
Babasını tam üç ay hiç nazaranmeyen Nisa Saraç (12), birinci kere servise alındıktan daha sonra onu ziyarete gelebildiklerini anlatarak, sıhhat takımına yazdıkları his yüklü mektupla bile hissettiklerini anlatmanın mümkün olmadığını söylemiş oldu ve “Babama gece gündüz demeden emek verdiler, ona fazlaca güzel baktılar. O yüzden hislerimizi o mektuba döktük. Çok korkuyorduk. Babamın birinci hastaneye yattığı vakit içinderda annem babamın yanına gidiyordu. Ben de Kovid geçirdim. Annem yoktu, babam yoktu, o günler benim için berbattı nitekim. Çok şükür hepsi geride kaldı, inşallah yakında konutumuza de gelecekö dedi. 6 yaşındaki Ayaz ise babasına kavuşmuş olmanın sevinciyle heyecandan konuşmakta zorlandı lakin en epeyce o makus günler geride kaldığı için memnunluğunu lisana getirdi ve “O günlerin ne vakit geçeceğini bilmiyorduk. Çok özledim babamı. Bir sefer servise getirdiler birinci ağır bakımdan çıktığında, kapıdan görmüştük. Bu da ikinci ve görüşümüz. Haftalardır, aylardır görmüyordum babamı. en çok onunla birlikte bisiklet sürmeyi özledim” dedi.
“yine AĞIR BAKIMA GİRİNCE YIKILDIK”
Fahriye Saraç (35) ise eşinin Kovid’e aşısızken yakalandığını, kendisinin de Kovid geçirdiğini ancak aşılı olduğu için konutta soğuk algınlığı üzere hastalığı atlattığını söyleyerek hislerini şe biçimde söz etti: “Çok güç geçti bizim için bu süreç. Çocukları babalarını epeyce özlediler. Fakat hiç umudumuzu yitirmedik. Aylarca bekledik, ben eşimi fakat 2 ay daha sonra gorebilirim, o da ağır bakımda entübe bir biçimdeydi. Çocuklar lakin 3 ay daha sonra gorebildiler servise çıktıktan daha sonra. Onlar için daha zordu. Ben bir daha ortada bir görüyordum yoğın bakımda da olsa. İkinci kere ağır bakıma aldıklarında, bizim için hayli büyük bir yıkım oldu. yine sil baştan birebir şeyleri yaşadık. Ancak bir daha de ümidimizi hiç kaybetmedik. Güzelleşip bize geleceğini biliyorduk. Herkes bence bütün sıhhat çalışanlarına hürmet duymalı. Gece gündüz burada onların ne kadar fazlaca yorulduklarına, nasıl emek harcadıklarına şahit oluyoruz aylardır. Binlerce kere teşekkür ederiz hepsine.”
“ONU GERİ ÇEVİREBİLECEĞİMİZE DAİR UMUTLAR ÇOK AZDI”
Saraç’ın tedavisini gerçekleştiren gruptan Kalp Damar Cerrahisi Uzmanı Doç. Dr. Yücel İtina, hastanın kendilerine geldiğinde durumunun çok makus olduğunu anlatarak “Önce Feriha Öz Acil Durum Hastanesi’ne başvurmuş. Ateş, öksürük şikayetiyle. Orada yapılan tetkiklerinin akabinde yatışı gerçekleştirilmiş. 10 gün, olağan serviste tedavi görmüş. Bedellerinin bozulması üzerine ağır bakıma alınarak teneffüs aygıtına bağlanıyor. Durumu bir daha kötüleşince ECMO için bize danışıldı. Hastanın durumunu değerlendirdikten daha sonra ECMO’ya bağladık ve buraya naklettik. Yaklaşık 51-52 gün ECMO’da takip ettik. Durumu sahiden ağırdı ve onu bu durumundan geri çevirebileceğimize dair ümitsizliğe düşen arkadaşlarımız da oldu açıkçası. Lakin biz hiç bir vakit ümidimizi kaybetmedik” dedi.
TAM DÜZGÜNLEŞTİ DERKEN İKİNCİ KERE AĞIR BAKIMA ALINDI
51 gün daha sonra ECMO’dan çıkarılan Saraç’ın durumu tam uyguna gidiyor derken tekrar ağır bakıma kaldırıldığını anlatan Doç. Dr. İhtimam, aşısız olmasının epey büyük bir etken olduğuna işaret ederek şunları söylemiş oldu: “İkinci ağır bakım periyodu 10-15 gün sürdü ve kıymetleri düzelince tekrar servise transfer ettik. Bir haftadır serviste kendisi, durumu çok uygun. Ancak totalde 70 günü ağır bakımda geçen uzun bir hastane süreci oldu. Hem hasta için tramvatik, hem ailesi için epey güç bir olay. Uzun müddet ağır bakımda yattığı için kaslarında gelişen güçsüzlüğü tedavi etmeye çalışıyoruz. Fizik tedaviyle birinci sefer birkaç gün evvel yardımla yürümeye başladı. 35 yaşında, hiç bir kronik hastalığı yok. Ancak aşısız bu hastamız. Omicron varyantı olduğunu düşünüyoruz. Bu da aşıların ne kadar değerli olduğunu bize gösteriyor. Nasılsa Omicron yavaşça seyrediyor diye Rus ruleti oynamaya gerek yok. Bu hastamız şanslıydı ECMO’ya uygundu ve tedavie debildik. Lakin bu, her vakit mümkün olmuyor. O niçinle önlemi elden bırakmamak gerekiyor. En azından kapalı alanlarda kesinlikle maske kullanma ve aşı olmak gerekiyor.”
Keşke aşı olsaydım!Aşısız ağır bakım hastası: Keşke aşı olsaydımHaberin Tüm Görselleri
“BİR ŞEY OLMAZ DİYORDUM, OLDU”
Necati Saraç, ömrü boyunca birinci sefer bu kadar uzun müddet hastanede yattığını söyleyerek aşı yaptırmadığı için yaşadığı pişmanlığı ise şu sözlerle anlattı: “ECMO aygıtına bağlanmışım. Hocalarım sağ olsun onların yardımıyla bu süreci atlattım. Haftalarca ağır bakımda kalmışım birçoklarını hatırlamıyorum. Ancak epeyce berbat günlerdi. Geceyi, gündüzü, hiç bir şeyi hatırlamıyorsun. Aşı olmadım, bu yüzden epey badireler atlattım. Hocalarımız yardımıyla ikinci hayatımı yaşıyorum. Ailem, annem olsun, abim olsun, hastaneye bile başvurmadılar yavaşça geçirdiler. Zira onlar aşı olmuşlardı. 70 günüm ağır bakımda geçti. 3 ay 10 gün oldu hala hastanedeyim. hiç bir şey dışarıdan göründüğü üzere kolay değil. Bir şey olmaz demeyin, ben o denli diyordum, aşı da olmadım o yüzden. Artık 3 aydır hastanedeyim.”
ÇOCUKLARI ONU BİRİNCİ DEFA 3 AY daha sonra GÖREBİLDİ
Babasını tam üç ay hiç nazaranmeyen Nisa Saraç (12), birinci kere servise alındıktan daha sonra onu ziyarete gelebildiklerini anlatarak, sıhhat takımına yazdıkları his yüklü mektupla bile hissettiklerini anlatmanın mümkün olmadığını söylemiş oldu ve “Babama gece gündüz demeden emek verdiler, ona fazlaca güzel baktılar. O yüzden hislerimizi o mektuba döktük. Çok korkuyorduk. Babamın birinci hastaneye yattığı vakit içinderda annem babamın yanına gidiyordu. Ben de Kovid geçirdim. Annem yoktu, babam yoktu, o günler benim için berbattı nitekim. Çok şükür hepsi geride kaldı, inşallah yakında konutumuza de gelecekö dedi. 6 yaşındaki Ayaz ise babasına kavuşmuş olmanın sevinciyle heyecandan konuşmakta zorlandı lakin en epeyce o makus günler geride kaldığı için memnunluğunu lisana getirdi ve “O günlerin ne vakit geçeceğini bilmiyorduk. Çok özledim babamı. Bir sefer servise getirdiler birinci ağır bakımdan çıktığında, kapıdan görmüştük. Bu da ikinci ve görüşümüz. Haftalardır, aylardır görmüyordum babamı. en çok onunla birlikte bisiklet sürmeyi özledim” dedi.
“yine AĞIR BAKIMA GİRİNCE YIKILDIK”
Fahriye Saraç (35) ise eşinin Kovid’e aşısızken yakalandığını, kendisinin de Kovid geçirdiğini ancak aşılı olduğu için konutta soğuk algınlığı üzere hastalığı atlattığını söyleyerek hislerini şe biçimde söz etti: “Çok güç geçti bizim için bu süreç. Çocukları babalarını epeyce özlediler. Fakat hiç umudumuzu yitirmedik. Aylarca bekledik, ben eşimi fakat 2 ay daha sonra gorebilirim, o da ağır bakımda entübe bir biçimdeydi. Çocuklar lakin 3 ay daha sonra gorebildiler servise çıktıktan daha sonra. Onlar için daha zordu. Ben bir daha ortada bir görüyordum yoğın bakımda da olsa. İkinci kere ağır bakıma aldıklarında, bizim için hayli büyük bir yıkım oldu. yine sil baştan birebir şeyleri yaşadık. Ancak bir daha de ümidimizi hiç kaybetmedik. Güzelleşip bize geleceğini biliyorduk. Herkes bence bütün sıhhat çalışanlarına hürmet duymalı. Gece gündüz burada onların ne kadar fazlaca yorulduklarına, nasıl emek harcadıklarına şahit oluyoruz aylardır. Binlerce kere teşekkür ederiz hepsine.”