DeSouza
New member
Çiğdem Yılmaz – İstanbul’da yaşayan 12 yaşındaki bir kız çocuğu yaşadığı mahallede esnaflık yapan 50 yaşındaki bir erkek tarafınca tekraren taciz edildi. Yaşadıklarını kimselerle paylaşamayan çocuk, bir gün sınıfta panik atak geçirince, başından geçenleri rehber öğretmenine anlattı. Öğretmeni de olayı çabucak isimli makamlara bildirdi ve 2019’da yargı süreci başladı. Rehber öğretmenin anlattıkları ve çocuğun psikolog eşliğinde alınan sözü doğrultusunda, “Çocuğun anlattıklarına prestij edilebilir” diyen lokal mahkeme fail hakkında mahkumiyet verdi. Lakin istinafta karar değişti. İstinaf Mahkemesi’nde evvelki gün görülen üçüncü celsede, çocuğun yaşadıklarını olayın üzerinden 2 sene geçtikten anlatması ve olayda şahit olmaması sebebi öne sürülerek lokal mahkemenin mahkumiyet sonucu bozularak, fail hakkında beraat sonucu verildi.
Ceza Muhakemesi Kanunu(CMK) uyarınca evraka atanan avukat Nisan Doğan ise karara şu sözlerle reaksiyon gösterdi:
“Taciz, istismar, tecavüz üzere olaylarlar yalnızca fail ve mağdurun bir ortada olduğu haller. Bu durumda nasıl şahit bulabiliriz? Psikologlar ve pedagoglar bu yüzden var. O çocuklar o yüzdilk evvel uzmanlarla görüşüyor. Çocuk İzlenme Merkezleri ve İsimli Görüşme odaları bu yüzden var. Evet Ceza yargılaması maddi gerçeğe ulaşmak için yapılır. Bu süreçte de toplanabilen bütün kanıtlar toplanır. Lakin bu olaylar tabiatı gereği tanıksız bir olay olduğu için, burada uygulamada büyük bir kahır çıkıyor. Bu noktada pedagog ve psikologların dediklerine prestij edilmesi gerekiyor. Zira bu beşerler bunun eğitimini alıyorlar.
Dolasıyla bir çocuğun palavra söyleyip, söylemediğini ya da ailesi yahut bir oburunun yönlendirmesi kararı bunu yapıp yapmadıklarını anlayabiliyorlar. Bir de bu belge özelinde, ‘niçin olayın üzerinden iki yıl geçtikten daha sonra anlatıldı’ deniliyor. Bu olayları anında anlatmak o kadar kolay olmuyor. Çocuk muhakkak bir yaşta yaşadıklarının taciz olduğunu çabucak anlamayabilir. Dolasıyla mağdurlardan yaşadıklarını çabucak anlatmasını nasıl beklerler? Bunu anlamış değilim. Küçük bir kız çocuğu tacize uğruyor, yaşadığı travmatik olayın boyutunu hiç birimiz bilmezken, olayı 2 yıl daha sonra anlattı diye, ‘niçin 2 yıl daha sonra’ diye bir soru soruluyor. ‘Olay üzerinden vakit geçti’ beyanıyla gördüğüm kaçıncı tacizci beraatı, o kadar fazla ki artık sayamıyorum.”
Misal olay ve kararlar
Avukatın evraka ait toplumsal medyada yaptığı paylaşımın akabinde benzeri süreçleri yaşayan mağdurlar şunları yazdı:
Ben de lise son sonıfta 6 ay boyunca özel ders hocam tarafınca taciz edildim. 3 yıl daha sonra şikâyet ettim. Şikâyet ettiğimde tıpkı olayı yaşayan 3 şahidim da vardı. Lakin hâkime hanım bana, ‘tekrarkine vaktinde şikâyet edersin’ diyerek o tacizciye beraat verdi. Evrak İstinafta.
Ben 11 yaşında yaşadığım tacizi hâlâ psikoloğum haricinde kimseye anlatamadım ve şu an 35 yaşındayım.
Ben 10 yaşındaydım. Ansikiyete kriziyle yaşadıklarımı 17 yaşında anlatabildim. Şikâyetçi olmak için gittiğimiz karakolda polisler, ‘Üstünden vakit geçmiş, sen unut gitsin’ dedi.
Ben 11 yaşında tecavüze uğradım. Artık 20 yaşındayım ve epey geç oldu diye şikâyet edemiyorum. ‘Bir şey çıkmaz’ diyorlar. Ancak 11 yaşında tecavüzün manasını bile bilmiyordum.
7 ve 15 yaşında farklı ileri boyutta tacize uğradım. Yaşağımı 17 yaşında psikaytriye gittiğimde anlatabiledim. bu biçimde da bana ‘Zaman aşımına uğramıştır’ dedi. Artık 21 yaşındayım, yaşağım travma ömrümü etkiliyor.
Ceza Muhakemesi Kanunu(CMK) uyarınca evraka atanan avukat Nisan Doğan ise karara şu sözlerle reaksiyon gösterdi:
“Taciz, istismar, tecavüz üzere olaylarlar yalnızca fail ve mağdurun bir ortada olduğu haller. Bu durumda nasıl şahit bulabiliriz? Psikologlar ve pedagoglar bu yüzden var. O çocuklar o yüzdilk evvel uzmanlarla görüşüyor. Çocuk İzlenme Merkezleri ve İsimli Görüşme odaları bu yüzden var. Evet Ceza yargılaması maddi gerçeğe ulaşmak için yapılır. Bu süreçte de toplanabilen bütün kanıtlar toplanır. Lakin bu olaylar tabiatı gereği tanıksız bir olay olduğu için, burada uygulamada büyük bir kahır çıkıyor. Bu noktada pedagog ve psikologların dediklerine prestij edilmesi gerekiyor. Zira bu beşerler bunun eğitimini alıyorlar.
Dolasıyla bir çocuğun palavra söyleyip, söylemediğini ya da ailesi yahut bir oburunun yönlendirmesi kararı bunu yapıp yapmadıklarını anlayabiliyorlar. Bir de bu belge özelinde, ‘niçin olayın üzerinden iki yıl geçtikten daha sonra anlatıldı’ deniliyor. Bu olayları anında anlatmak o kadar kolay olmuyor. Çocuk muhakkak bir yaşta yaşadıklarının taciz olduğunu çabucak anlamayabilir. Dolasıyla mağdurlardan yaşadıklarını çabucak anlatmasını nasıl beklerler? Bunu anlamış değilim. Küçük bir kız çocuğu tacize uğruyor, yaşadığı travmatik olayın boyutunu hiç birimiz bilmezken, olayı 2 yıl daha sonra anlattı diye, ‘niçin 2 yıl daha sonra’ diye bir soru soruluyor. ‘Olay üzerinden vakit geçti’ beyanıyla gördüğüm kaçıncı tacizci beraatı, o kadar fazla ki artık sayamıyorum.”
Misal olay ve kararlar
Avukatın evraka ait toplumsal medyada yaptığı paylaşımın akabinde benzeri süreçleri yaşayan mağdurlar şunları yazdı:
Ben de lise son sonıfta 6 ay boyunca özel ders hocam tarafınca taciz edildim. 3 yıl daha sonra şikâyet ettim. Şikâyet ettiğimde tıpkı olayı yaşayan 3 şahidim da vardı. Lakin hâkime hanım bana, ‘tekrarkine vaktinde şikâyet edersin’ diyerek o tacizciye beraat verdi. Evrak İstinafta.
Ben 11 yaşında yaşadığım tacizi hâlâ psikoloğum haricinde kimseye anlatamadım ve şu an 35 yaşındayım.
Ben 10 yaşındaydım. Ansikiyete kriziyle yaşadıklarımı 17 yaşında anlatabildim. Şikâyetçi olmak için gittiğimiz karakolda polisler, ‘Üstünden vakit geçmiş, sen unut gitsin’ dedi.
Ben 11 yaşında tecavüze uğradım. Artık 20 yaşındayım ve epey geç oldu diye şikâyet edemiyorum. ‘Bir şey çıkmaz’ diyorlar. Ancak 11 yaşında tecavüzün manasını bile bilmiyordum.
7 ve 15 yaşında farklı ileri boyutta tacize uğradım. Yaşağımı 17 yaşında psikaytriye gittiğimde anlatabiledim. bu biçimde da bana ‘Zaman aşımına uğramıştır’ dedi. Artık 21 yaşındayım, yaşağım travma ömrümü etkiliyor.