A
admin
Guest
19. yüzyılda hayvanlar hiç bir canlının hak etmediği biçimde muamele görüyor, kullanılıyorlardı. 1822’de mahkemeye çıkan birinci eşek ile tarihin akışı değişti. Öykünün bilgileri aşağıda. ????
Kaynak: https://www.historytoday.com/archive/…
19. yüzyılda İngiliz Adaları’nda yaşayan hiç bir hayvanın canının pahası yoktu. Çok uzun müddet hayvancılık kıymetli bir meslek olsa da, Sanayi İhtilali ile tüm istikrarlar değişti.
Ülkenin her bir noktasına fabrikalar kurulurken, tıpkı vakitte de nüfus da giderek artıyordu. Personellerin ömür kalitesi çok bir düşmeye başlamışken, ortaya ‘burjuvazi’ ismi verilen yeni bir sınıf çıkmıştı. Toplumsal alanlarda gerçekleşen bu değişimler, elbette hayvanların da pozisyonunu etkiledi. ‘Hayvan avlamak’ üzere acımasız etkinlikler, artık zenginler tarafınca bir hobi olarak yapılıyordu. Zira ekipmanları temin edecek para sırf onlarda vardı. Emekçi sınıfı ise kendilerini eğlendirmek için horoz dövüşü ve boğa güreşi üzere aktivitelere başladı.
Her ne kadar 19. yüzyıl insanlarının çoğunluğu hayvanları bir canlı olarak yaşamaya bedel görmese de, ortalarında hayvanları düşünenler de vardı. İskoç Milletvekili William Pulteney, 18 Nisan 1800 yılında boğa güreşlerinin yasaklanmasını teklif ettiği bir yasa tasarısı sundu. Lakin epeyce fazla reaksiyon ile karşı karşıya kaldı.
Hatta geleceğin başbakanı George Canning, Pulteney’in tasarısını “Avam Kamarası’na sunulan en saçma tasarı” olarak nitelendirdi.
Canning, boğa güreşini yasaklamanın halka yeterli gelmeyeceği kanısındaydı. Milletvekili Pulteney’in sonuçsuz kalan bu teşebbüsünün 9 sene daha sonrasında hayvan hakları içini birinci adım Lordlar Kamarası’ndan geldi. Ancak Kamara’nın üyesi Lord Erskine, kan sporlarından hoşlanan bireyleri kışkırtmamak ismine sadece ziraî faaliyetlerde hayvan zulmüne son verilmesi gerektiğini destekledi.
Bu tasarıda hayvanlara ziyan veren bireylerin yargı önüne çıkacağına dair bir unsur de yer alıyordu.
Bu tasarı her ne kadar Lordlar Kamarası’ndan geçse de, bir daha Avam Kamarası’ndan reaksiyon topladı. Bu yasanın öbür ıslahatlara niye olurak toprak sahiplerini zora sokabileceğine inanılıyordu. Erskine ise aristokrasiyi bastırmak için bunun gerekli olduğunu tez etti. Milletvekillerinin birden fazla tasarıyı kabul etti ama hiç bir vakit pratiğe dökülmedi.
Bir tiyatro sever ve tanınmış bir düellocu olan Richard Martin, 1821 yılında sığırlara zulmü yasaklayan bir yasa tasarısını meclise sundu.
Martin, hayvanlara karşı sevgi dolu ve şefkatli bir tanesiydi. Fakat maalesef yasa tasarısı teşebbüsü başarısızlıkla sonuçlandı. Buna karşın pes etmeyen Martin, bir daha sonraki yıl at, inek ve eşek üzere çiftlik hayvanlarına zulmü önleyen bir tasarı ile meclisin karşısına geçti. Maalesef bir daha her zamanki üzere sağduyu ile karşılanmadı. Martin’in kararlılığı yardımıyla tasarı Avam Kamarası’ndan geçse bile kelam konusu uygulamak olduğunda kimse bir şey yapmıyordu.
Martin’in yasa tasarısının kabulünün akabinde Bill Burns isimli bir tüccar eşeğini döverken yakalandı.
bu biçimdeki maddelere göre yalnızca vatandaşların dava açabilme ayrıcalığı vardı, ancak Martin bunu yok sayarak Bill Burns’e kendi dava açtı. Mahkemeye yanında eşeği de götüren Martin, hayvanın ne kadar ağır yaralandığını her insanın görmesini sağladı. Hayvanın içler acısı durumu karşısında yargıç Bill Burns’ü hatalı buldu. bu biçimdece, İngiltere tarihinde birinci defa birisi hayvan haklarını ihlal ettiği nedeni öne sürülerek hatalı bulunmuştu. Sadece muhakkak kimi hayvanları kapsasa da, bu hayvan hakları için atılan birinci büyük adımdı.
Bu olayın iki yıl akabinde, Martin ve arkadaşları “Hayvanlara Zulmü Tedbire Derneği” kurdu.
normal olarak tüm bunlar yaşanırken, alınan kararlara reaksiyon gösteren beşerler da vardı. Fakat Martin’in azimli gayretleri ve halkın gittikçe bilinçlenmesi ile gelen desteğiyle Hayvan Hakları Yasası tüm hayvanları kapsayacak bir biçimde genişletildi.
Siz bu husus hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım…
Kaynak: https://www.historytoday.com/archive/…
19. yüzyılda İngiliz Adaları’nda yaşayan hiç bir hayvanın canının pahası yoktu. Çok uzun müddet hayvancılık kıymetli bir meslek olsa da, Sanayi İhtilali ile tüm istikrarlar değişti.
Ülkenin her bir noktasına fabrikalar kurulurken, tıpkı vakitte de nüfus da giderek artıyordu. Personellerin ömür kalitesi çok bir düşmeye başlamışken, ortaya ‘burjuvazi’ ismi verilen yeni bir sınıf çıkmıştı. Toplumsal alanlarda gerçekleşen bu değişimler, elbette hayvanların da pozisyonunu etkiledi. ‘Hayvan avlamak’ üzere acımasız etkinlikler, artık zenginler tarafınca bir hobi olarak yapılıyordu. Zira ekipmanları temin edecek para sırf onlarda vardı. Emekçi sınıfı ise kendilerini eğlendirmek için horoz dövüşü ve boğa güreşi üzere aktivitelere başladı.
Her ne kadar 19. yüzyıl insanlarının çoğunluğu hayvanları bir canlı olarak yaşamaya bedel görmese de, ortalarında hayvanları düşünenler de vardı. İskoç Milletvekili William Pulteney, 18 Nisan 1800 yılında boğa güreşlerinin yasaklanmasını teklif ettiği bir yasa tasarısı sundu. Lakin epeyce fazla reaksiyon ile karşı karşıya kaldı.
Hatta geleceğin başbakanı George Canning, Pulteney’in tasarısını “Avam Kamarası’na sunulan en saçma tasarı” olarak nitelendirdi.
Canning, boğa güreşini yasaklamanın halka yeterli gelmeyeceği kanısındaydı. Milletvekili Pulteney’in sonuçsuz kalan bu teşebbüsünün 9 sene daha sonrasında hayvan hakları içini birinci adım Lordlar Kamarası’ndan geldi. Ancak Kamara’nın üyesi Lord Erskine, kan sporlarından hoşlanan bireyleri kışkırtmamak ismine sadece ziraî faaliyetlerde hayvan zulmüne son verilmesi gerektiğini destekledi.
Bu tasarıda hayvanlara ziyan veren bireylerin yargı önüne çıkacağına dair bir unsur de yer alıyordu.
Bu tasarı her ne kadar Lordlar Kamarası’ndan geçse de, bir daha Avam Kamarası’ndan reaksiyon topladı. Bu yasanın öbür ıslahatlara niye olurak toprak sahiplerini zora sokabileceğine inanılıyordu. Erskine ise aristokrasiyi bastırmak için bunun gerekli olduğunu tez etti. Milletvekillerinin birden fazla tasarıyı kabul etti ama hiç bir vakit pratiğe dökülmedi.
Bir tiyatro sever ve tanınmış bir düellocu olan Richard Martin, 1821 yılında sığırlara zulmü yasaklayan bir yasa tasarısını meclise sundu.
Martin, hayvanlara karşı sevgi dolu ve şefkatli bir tanesiydi. Fakat maalesef yasa tasarısı teşebbüsü başarısızlıkla sonuçlandı. Buna karşın pes etmeyen Martin, bir daha sonraki yıl at, inek ve eşek üzere çiftlik hayvanlarına zulmü önleyen bir tasarı ile meclisin karşısına geçti. Maalesef bir daha her zamanki üzere sağduyu ile karşılanmadı. Martin’in kararlılığı yardımıyla tasarı Avam Kamarası’ndan geçse bile kelam konusu uygulamak olduğunda kimse bir şey yapmıyordu.
Martin’in yasa tasarısının kabulünün akabinde Bill Burns isimli bir tüccar eşeğini döverken yakalandı.
bu biçimdeki maddelere göre yalnızca vatandaşların dava açabilme ayrıcalığı vardı, ancak Martin bunu yok sayarak Bill Burns’e kendi dava açtı. Mahkemeye yanında eşeği de götüren Martin, hayvanın ne kadar ağır yaralandığını her insanın görmesini sağladı. Hayvanın içler acısı durumu karşısında yargıç Bill Burns’ü hatalı buldu. bu biçimdece, İngiltere tarihinde birinci defa birisi hayvan haklarını ihlal ettiği nedeni öne sürülerek hatalı bulunmuştu. Sadece muhakkak kimi hayvanları kapsasa da, bu hayvan hakları için atılan birinci büyük adımdı.
Bu olayın iki yıl akabinde, Martin ve arkadaşları “Hayvanlara Zulmü Tedbire Derneği” kurdu.
normal olarak tüm bunlar yaşanırken, alınan kararlara reaksiyon gösteren beşerler da vardı. Fakat Martin’in azimli gayretleri ve halkın gittikçe bilinçlenmesi ile gelen desteğiyle Hayvan Hakları Yasası tüm hayvanları kapsayacak bir biçimde genişletildi.
Siz bu husus hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım…