DeSouza
New member
GÜLDEN ÇOKTAN- Mehmet Ali Ağca tarafınca 1 Şubat 1979’da katledilen Milliyet Gazetesi Genel Yayın Müdürü ve Başyazarı Abdi İpekçi, 44’üncü mevt yıl dönümünde Zincirlikuyu Mezarlığı’ndaki kabri başında anıldı. Anmaya Abdi İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Genel Sekreteri Sibel Güneş, İstanbul Barosu eski Lideri Turgut Kazan, CHP İstanbul Vilayet Lider Yardımcısı Saniye Yurdakul, Milliyet Gazetesi muharrirleri Atilla Gökçe ve Tunca Bengin, Yazı İşleri Müdürü Bertan Ağanoğlu, Haber Araştırma Müdürü Pınar Aktaş’ın yanı sıra İpekçi’nin gazeteci dostları katıldı. Merasimde, vefatının üzerinden 44 yıl geçen İpekçi için dua edildi.
‘Alay edercesine…’
Duanın akabinde konuşma yapan İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, şunları söylemiş oldu:
“Bu yıl ortasında bir arkadaşımın ‘Artık uğraşma, kimse hatırlamıyor o günleri’ kelamları dikkat cazipti. Çok sevgili bir yakınım da ‘En güzeli bu yıl protesto et. Oraya hiç gitme’ demişti. Aslında bir vakit içinder, onu da yapmıştık. Annemle bir arada ‘Konuşacak ne kaldı ki’ demiştik. Bütün suikast kurbanlarıyla alay edercesine, engellenen gayretlerle dolu bir oyunun modülü olmayı, oradan oraya çekiştirilip kullanışlı mağdur haline getirilmeyi içimize sindirememiştik. bu biçimde da ‘Bu bir görevdir, sorumluluktur. Susmak korkmaktır, suça yer açmaktır. Konuşmak, var olmak, olanları hatırlatmak, tanıklık etmek, unutturmamak zorundasınız’ diyenler olmuştu. Ne yapmalı? Artık bir daha birebir kelamları yinelamanın bir manası olur mu? Bugünü fırsat bilerek, fazlaca uzaklardaki hak ihlallerine kadar uzanmayı yahut aktüel siyasetin içine dalmayı da pek manalı bulmuyorum. Hala 1979 yılındayım. bu biçimde ki İçişleri Bakanı’nın, kendi makam odasının gerisinde, zımnî bir oda daha olduğunu dehşet ortasında fark ettiği ve bir komploya uğratıldığı dönemdeyim. O andaki hakikatin yani hepimizi ilgilendiren bu dehşetli hakikat incelenip, irdelenmemiş, isimlendirilmemiş ve tarihteki yerine resmen kaydedilmemiş haliyle olduğu üzere duruyor.
Hakikate katkı
Belirli periyotlarda tıpkı düğmeye basılırcasına üstümüze yağdırılan bombaların, kurşunların, yangınların biz kurban yakınlarına yaşattığı ruhsal şiddeti, her yeni suikastta içimizde hissedip bütün kurbanların yakınlarıyla hemhal olmamak mümkün değil. Bütün bu birikimle burada o sorumluluğu ve çaresizliği hissediyorum. Başı dik ve keskin bir kararlılıkla değil yerine getirilmemiş bir borcun ağırlıyla çöken omuzlarımla buradayım. Cinayet evraklarının bir daha açılması, bir arkeolog titizliğiyle çalışılması, tuzaklar kuran, mahzur olan, taş koyan, duvar ören, üstüne toprak örten, şaşırtmaca ve kandırmaca yayanların ortaya çıkarılması ne kadar uygun olurdu. Hatta bu biçimdelar neye hizmet ettiğinin bile ayrımında olamayanların kimileri tabiatıyla de mertçe ortaya çıkabilir, hakikate katkıda bulunabilirlerdi. Ne yeterli olurdu.”
Dönüm noktası
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Genel Sekreteri Sibel Güneş ise İpekçi’nın gazeteciliğini, halkın haber alma, bilgi edinme, gerçekleri öğrenme hakkına hürmet göstererek yaptığını belirtirken şunları söylemiş oldu:
“Doğruluğunu denetim etmeden haber yayınlamamayı temel saymıştır. Gerçek bir basın işçisi olan Abdi İpekçi cinayetinde tetiği çektiren karanlık güçlerin hala ortaya çıkarılmamış olması günümüzde de gazetecilere yönelen tehditlerin sürmesinde kıymetli rol oynamaktadır. Abdi İpekçi cinayeti gazetecilik tarihi açısından bir dönüm noktasıdır. İpekçi’yi öldürenler, demokrasiye ağır bir ziyan vermiştir. İktidar ve muhalefet temsilcileri bunu hiç unutmamalıdır. Günümüzde de demokrasinin tüm kurallarıyla işletilmeş olması için biz gazetecilerin vazifelerini yapabilmesi gereklidir. Halktan, emekten, adaletten, özgürlüklerden yana olan gazetecilerin haber yapması engellenmemeli, gazeteciler siyasetçiler tarafınca gaye gösterilmemelidir.”
‘Alay edercesine…’
Duanın akabinde konuşma yapan İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, şunları söylemiş oldu:
“Bu yıl ortasında bir arkadaşımın ‘Artık uğraşma, kimse hatırlamıyor o günleri’ kelamları dikkat cazipti. Çok sevgili bir yakınım da ‘En güzeli bu yıl protesto et. Oraya hiç gitme’ demişti. Aslında bir vakit içinder, onu da yapmıştık. Annemle bir arada ‘Konuşacak ne kaldı ki’ demiştik. Bütün suikast kurbanlarıyla alay edercesine, engellenen gayretlerle dolu bir oyunun modülü olmayı, oradan oraya çekiştirilip kullanışlı mağdur haline getirilmeyi içimize sindirememiştik. bu biçimde da ‘Bu bir görevdir, sorumluluktur. Susmak korkmaktır, suça yer açmaktır. Konuşmak, var olmak, olanları hatırlatmak, tanıklık etmek, unutturmamak zorundasınız’ diyenler olmuştu. Ne yapmalı? Artık bir daha birebir kelamları yinelamanın bir manası olur mu? Bugünü fırsat bilerek, fazlaca uzaklardaki hak ihlallerine kadar uzanmayı yahut aktüel siyasetin içine dalmayı da pek manalı bulmuyorum. Hala 1979 yılındayım. bu biçimde ki İçişleri Bakanı’nın, kendi makam odasının gerisinde, zımnî bir oda daha olduğunu dehşet ortasında fark ettiği ve bir komploya uğratıldığı dönemdeyim. O andaki hakikatin yani hepimizi ilgilendiren bu dehşetli hakikat incelenip, irdelenmemiş, isimlendirilmemiş ve tarihteki yerine resmen kaydedilmemiş haliyle olduğu üzere duruyor.
Hakikate katkı
Belirli periyotlarda tıpkı düğmeye basılırcasına üstümüze yağdırılan bombaların, kurşunların, yangınların biz kurban yakınlarına yaşattığı ruhsal şiddeti, her yeni suikastta içimizde hissedip bütün kurbanların yakınlarıyla hemhal olmamak mümkün değil. Bütün bu birikimle burada o sorumluluğu ve çaresizliği hissediyorum. Başı dik ve keskin bir kararlılıkla değil yerine getirilmemiş bir borcun ağırlıyla çöken omuzlarımla buradayım. Cinayet evraklarının bir daha açılması, bir arkeolog titizliğiyle çalışılması, tuzaklar kuran, mahzur olan, taş koyan, duvar ören, üstüne toprak örten, şaşırtmaca ve kandırmaca yayanların ortaya çıkarılması ne kadar uygun olurdu. Hatta bu biçimdelar neye hizmet ettiğinin bile ayrımında olamayanların kimileri tabiatıyla de mertçe ortaya çıkabilir, hakikate katkıda bulunabilirlerdi. Ne yeterli olurdu.”
Dönüm noktası
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Genel Sekreteri Sibel Güneş ise İpekçi’nın gazeteciliğini, halkın haber alma, bilgi edinme, gerçekleri öğrenme hakkına hürmet göstererek yaptığını belirtirken şunları söylemiş oldu:
“Doğruluğunu denetim etmeden haber yayınlamamayı temel saymıştır. Gerçek bir basın işçisi olan Abdi İpekçi cinayetinde tetiği çektiren karanlık güçlerin hala ortaya çıkarılmamış olması günümüzde de gazetecilere yönelen tehditlerin sürmesinde kıymetli rol oynamaktadır. Abdi İpekçi cinayeti gazetecilik tarihi açısından bir dönüm noktasıdır. İpekçi’yi öldürenler, demokrasiye ağır bir ziyan vermiştir. İktidar ve muhalefet temsilcileri bunu hiç unutmamalıdır. Günümüzde de demokrasinin tüm kurallarıyla işletilmeş olması için biz gazetecilerin vazifelerini yapabilmesi gereklidir. Halktan, emekten, adaletten, özgürlüklerden yana olan gazetecilerin haber yapması engellenmemeli, gazeteciler siyasetçiler tarafınca gaye gösterilmemelidir.”