A
admin
Guest
Habertürk müellifi Oray Eğin bugünkü yazısında “Düzenleme, kısıtlamayla falan vakit harcamaya gerek yok.
Bir-iki teşebbüsçü varlıklı olacak diye kentlerimizde biz yayalara ayrılan alandan feragat etmek için tahlil üretmeye çalışmak bile vakit kaybı” tabirlerine yer vererek e-scooterların yasaklanması gerektiğini söz etti.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın yeğeni Üsame Erdoğan da BinBin isimli e-scooter markasının sahipleri içinde yer alıyor.
Scooter meselesini birinci gündeme getiren Odatv’ye “Hem Erdoğancı hem İmamoğlucu” diyen Oray Eğin’in yazısı şu biçimde:
“Parisliler önümüzdeki ay bizi de ilgilendiren bir bahiste referanduma gidiyor. Kentin sosyalist belediye lideri Anne Hidalgo toptan yasaklanmasından yana, lakin bir daha de elektrikli scooter konusunda son kelamı halk söyleyecek. Bu işten çıkarı olan firmalar geçen sene 2021’de scooter kullananların yüzde 85’inin Parisli olduğuna güveniyor, referandumun kendi lehlerine sonuçlanacağını umut ediyor. Fakat bu araçların sayısı son senelerda giderek azalmaya başladı, Parisli için de bir baş ağrısına dönüştü. Hidalgo da Le Parisien’e yazdığı makalede niye yasaktan yana olduğunu anlattı. “bir daha de son karar halkın,” dedi.
Daracık yolları, kimi sokaklarında kaldırımlar bile olmayan ve dünyanın en ağır kentlerinden İstanbul da misal bir sancılı süreçten geçiyor. Elektrikli scooter’ların esasen yaşaması güç İstanbul’da pek çoğumuzun ömrüne yeni bir tehdit oluşturduğu sır değil. her neyse ki hem lokal idareler tıpkı vakitte bakanlık bu mevzuda muhakkak adımlar atıyor. Kadıköy Belediyesi en son biraz gösteri kokan, biraz gecikmeli ancak hayli zarurî bir çıkışla scooter’lara kilit vurdu. Bakanlık sürat sınırlaması üzere düzenlemeler getiriyor. Tenerife, Boston, Stockholm üzere kentlerde de geçtiğimiz senelerda aşikâr kısıtlamalara gittiler. Daha birkaç sene öncesine kadar şehirciliğin geleceği, etraf dostu ulaşım aracı üzere pazarlanan bu yeniliğin pek de düzgün bir deneyim olmadığını deneyerek fark etti kentler.
ŞEHRİN İŞGALİ
Elektrikli scooter’ların işe yarayabileceği kentler de var, bu araçlara hiç gereksinimi olmayanlar da. Toplu taşıma ağının genişliği ve yürünebilir olmasıyla Paris ikinci kategoride. Yapılan araştırmalar elektrikli scooter’ın arabaya değil, toplu taşımaya ve yürümeye alternatif olduğunu ortaya koyuyor. halbuki şirketler bu eserleri arabalara bağımlılığımızı azaltacağını vaat ederek pazarlamışlardı. Beşerler kentte arabayla nazarancekleri işleri scooter’la yapmıyor, yalnızca bir yerden bir yere bu araçlarla gidip istedikleri üzere ortada bırakmayı tercih ediyorlar.
Paris’le misal yürünebilme özelliğine sahip, fazladan daha geniş kaldırımları ve 24 saat işleyen metro çizgisi olan New York’ta bu araçların yaygınlaşmamasını da not etmek gerekiyor. İnsanların birçoklarının fazladan bu biçimde bir ulaşım aracına gereksinimi yok. Bisiklet paylaşım programları bu açığı ziyadesiyle gideriyor.
Bu scooter’ların 2018’de birinci defa Los Angeles’ta ortaya çıkması ise şaşırtan değil. Toplu taşımanın yetersiz olduğu, otomobile bağımlılık açısından bir şehircilik felaketi olan bir yerde ucuz ve alternatif ulaşım olarak çabucak ilgi gördü. Lakin vakit içinde o kadar ucuz olmadığını anladık. Tıpkı Über üzere Birinci olarak insanları alıştırmak için sunulan ucuz fiyatlar giderek arttı, zira şirketler kar beklentisi içine girdi doğal olarak. Dahası bu scooter’ların bakımı da oldukça masraflıydı. Birden fazla kişi de kendilerinin olmayan bu araçlara hoyrat davrandığı için kentler scooter mezarlığına döndü.
Los Angeles sokaklarında artık sayıları azaldı bu araçların. Aşikâr şirketler büsbütün piyasadan çekildi. En son bu scooter’ları denediğimde Über’den daha değerliye geldi, dahası West Hollywood belediyesinin kısıtlamaları yüzünden gideceğim yere gidemedim, istediğim yere bırakamadım ve yürüyerek daha kolay varabileceğim bir yere geciktim. Kağıt üstündeki fikirlerle pratiğin örtüşmediği bir diğer deneyim oldu bu scooter’lar.
Belediyelerin katı düzenlemeler yapmaları zarurî. En başta ortaya bırakılan bu araçlar muazzam bir kent kirliliği yaratıyor. İstanbul’daki martılar ağaçlara, apartman girişindeki demirlere, yol tabelalarının direklerine kilitleniyor—hangi hakla, nasıl buraları park yeri olarak kendi kendine sahiplenebilir?
ÖNCELİK YAYALARINDIR
Yer işgal etmesinin ötesinde, bu scooter’ların hepimizin en az bir defa yaşadığı üzere kaldırımda yürürken ömrümüzü tehdit ettiği de ortada. Scooter’ı kaldırımda sürme isteğini anlayabiliyorum. Bu kentte kaldırımda yürürken boğulmak bile mümkün—sahil yolunda bir araba sizi denize dökebilir. Kasklı da olsa hangi scooter kullanıcısı kendi ömrünü Türk şoförlerine teslim etmek ister? Fakat kaldırımlarda da hem yayalar tıpkı vakitte scooter’lar içi kâfi yer yok. Birçok sokakta kaldırım bile yok esasen ve niçinse lokal idareler bunun bir sorun olduğunu düşünmüyor.
Dahası, İstanbul’da bu scooter’lar bir ulaşım aracı da değil daha epey keyif hedefli kullanılıyor. Bir yerden bir yere gitmek için değil, gösteri yapmak ya da sonlu hayal gücüyle iki-üç kişi binerek hava atmak için kullananlar yükte.
Ne gayeyle kullanırsa kullansın, o da kıymetli değil. Kentte öncelik her vakit yayalarındır. Bu gerçeği baştan kabul edip scooter’lara da buna göre yaklaşmamız gerekiyor. Tıpkı moto kuryeler üzere scooter’lar da aslına bakarsan sıkıntı olan kent hayatında önümüze hiç muhtaçlığımız olmayan bir pürüz daha çıkarıyor. ömrümüzü kolaylaştırmadıkları ortada.
Düzenleme, kısıtlamayla falan vakit harcamaya gerek yok. Bir-iki teşebbüsçü güçlü olacak diye kentlerimizde biz yayalara ayrılan alandan feragat etmek için tahlil üretmeye çalışmak bile vakit kaybı. Bizde hiç bir vakit son karar halkın olmadı. Bu mevzuda da en doğrusu doruktan inme, kesin tahlil. En azından kent arasında—gerçi İstanbul’da neresi kent içi değil ki—bu araçları toptan yasaklamak kaçınılmaz.”
Bir-iki teşebbüsçü varlıklı olacak diye kentlerimizde biz yayalara ayrılan alandan feragat etmek için tahlil üretmeye çalışmak bile vakit kaybı” tabirlerine yer vererek e-scooterların yasaklanması gerektiğini söz etti.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın yeğeni Üsame Erdoğan da BinBin isimli e-scooter markasının sahipleri içinde yer alıyor.
Scooter meselesini birinci gündeme getiren Odatv’ye “Hem Erdoğancı hem İmamoğlucu” diyen Oray Eğin’in yazısı şu biçimde:
“Parisliler önümüzdeki ay bizi de ilgilendiren bir bahiste referanduma gidiyor. Kentin sosyalist belediye lideri Anne Hidalgo toptan yasaklanmasından yana, lakin bir daha de elektrikli scooter konusunda son kelamı halk söyleyecek. Bu işten çıkarı olan firmalar geçen sene 2021’de scooter kullananların yüzde 85’inin Parisli olduğuna güveniyor, referandumun kendi lehlerine sonuçlanacağını umut ediyor. Fakat bu araçların sayısı son senelerda giderek azalmaya başladı, Parisli için de bir baş ağrısına dönüştü. Hidalgo da Le Parisien’e yazdığı makalede niye yasaktan yana olduğunu anlattı. “bir daha de son karar halkın,” dedi.
Daracık yolları, kimi sokaklarında kaldırımlar bile olmayan ve dünyanın en ağır kentlerinden İstanbul da misal bir sancılı süreçten geçiyor. Elektrikli scooter’ların esasen yaşaması güç İstanbul’da pek çoğumuzun ömrüne yeni bir tehdit oluşturduğu sır değil. her neyse ki hem lokal idareler tıpkı vakitte bakanlık bu mevzuda muhakkak adımlar atıyor. Kadıköy Belediyesi en son biraz gösteri kokan, biraz gecikmeli ancak hayli zarurî bir çıkışla scooter’lara kilit vurdu. Bakanlık sürat sınırlaması üzere düzenlemeler getiriyor. Tenerife, Boston, Stockholm üzere kentlerde de geçtiğimiz senelerda aşikâr kısıtlamalara gittiler. Daha birkaç sene öncesine kadar şehirciliğin geleceği, etraf dostu ulaşım aracı üzere pazarlanan bu yeniliğin pek de düzgün bir deneyim olmadığını deneyerek fark etti kentler.
ŞEHRİN İŞGALİ
Elektrikli scooter’ların işe yarayabileceği kentler de var, bu araçlara hiç gereksinimi olmayanlar da. Toplu taşıma ağının genişliği ve yürünebilir olmasıyla Paris ikinci kategoride. Yapılan araştırmalar elektrikli scooter’ın arabaya değil, toplu taşımaya ve yürümeye alternatif olduğunu ortaya koyuyor. halbuki şirketler bu eserleri arabalara bağımlılığımızı azaltacağını vaat ederek pazarlamışlardı. Beşerler kentte arabayla nazarancekleri işleri scooter’la yapmıyor, yalnızca bir yerden bir yere bu araçlarla gidip istedikleri üzere ortada bırakmayı tercih ediyorlar.
Paris’le misal yürünebilme özelliğine sahip, fazladan daha geniş kaldırımları ve 24 saat işleyen metro çizgisi olan New York’ta bu araçların yaygınlaşmamasını da not etmek gerekiyor. İnsanların birçoklarının fazladan bu biçimde bir ulaşım aracına gereksinimi yok. Bisiklet paylaşım programları bu açığı ziyadesiyle gideriyor.
Bu scooter’ların 2018’de birinci defa Los Angeles’ta ortaya çıkması ise şaşırtan değil. Toplu taşımanın yetersiz olduğu, otomobile bağımlılık açısından bir şehircilik felaketi olan bir yerde ucuz ve alternatif ulaşım olarak çabucak ilgi gördü. Lakin vakit içinde o kadar ucuz olmadığını anladık. Tıpkı Über üzere Birinci olarak insanları alıştırmak için sunulan ucuz fiyatlar giderek arttı, zira şirketler kar beklentisi içine girdi doğal olarak. Dahası bu scooter’ların bakımı da oldukça masraflıydı. Birden fazla kişi de kendilerinin olmayan bu araçlara hoyrat davrandığı için kentler scooter mezarlığına döndü.
Los Angeles sokaklarında artık sayıları azaldı bu araçların. Aşikâr şirketler büsbütün piyasadan çekildi. En son bu scooter’ları denediğimde Über’den daha değerliye geldi, dahası West Hollywood belediyesinin kısıtlamaları yüzünden gideceğim yere gidemedim, istediğim yere bırakamadım ve yürüyerek daha kolay varabileceğim bir yere geciktim. Kağıt üstündeki fikirlerle pratiğin örtüşmediği bir diğer deneyim oldu bu scooter’lar.
Belediyelerin katı düzenlemeler yapmaları zarurî. En başta ortaya bırakılan bu araçlar muazzam bir kent kirliliği yaratıyor. İstanbul’daki martılar ağaçlara, apartman girişindeki demirlere, yol tabelalarının direklerine kilitleniyor—hangi hakla, nasıl buraları park yeri olarak kendi kendine sahiplenebilir?
ÖNCELİK YAYALARINDIR
Yer işgal etmesinin ötesinde, bu scooter’ların hepimizin en az bir defa yaşadığı üzere kaldırımda yürürken ömrümüzü tehdit ettiği de ortada. Scooter’ı kaldırımda sürme isteğini anlayabiliyorum. Bu kentte kaldırımda yürürken boğulmak bile mümkün—sahil yolunda bir araba sizi denize dökebilir. Kasklı da olsa hangi scooter kullanıcısı kendi ömrünü Türk şoförlerine teslim etmek ister? Fakat kaldırımlarda da hem yayalar tıpkı vakitte scooter’lar içi kâfi yer yok. Birçok sokakta kaldırım bile yok esasen ve niçinse lokal idareler bunun bir sorun olduğunu düşünmüyor.
Dahası, İstanbul’da bu scooter’lar bir ulaşım aracı da değil daha epey keyif hedefli kullanılıyor. Bir yerden bir yere gitmek için değil, gösteri yapmak ya da sonlu hayal gücüyle iki-üç kişi binerek hava atmak için kullananlar yükte.
Ne gayeyle kullanırsa kullansın, o da kıymetli değil. Kentte öncelik her vakit yayalarındır. Bu gerçeği baştan kabul edip scooter’lara da buna göre yaklaşmamız gerekiyor. Tıpkı moto kuryeler üzere scooter’lar da aslına bakarsan sıkıntı olan kent hayatında önümüze hiç muhtaçlığımız olmayan bir pürüz daha çıkarıyor. ömrümüzü kolaylaştırmadıkları ortada.
Düzenleme, kısıtlamayla falan vakit harcamaya gerek yok. Bir-iki teşebbüsçü güçlü olacak diye kentlerimizde biz yayalara ayrılan alandan feragat etmek için tahlil üretmeye çalışmak bile vakit kaybı. Bizde hiç bir vakit son karar halkın olmadı. Bu mevzuda da en doğrusu doruktan inme, kesin tahlil. En azından kent arasında—gerçi İstanbul’da neresi kent içi değil ki—bu araçları toptan yasaklamak kaçınılmaz.”