A
admin
Guest
Cumhuriyet gazetesi müellifi duayen gazetesi Ali Sirmen bugünkü köşesinde Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da katıldığı Şangay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) toplantısı daha sonrası yaşanan NATO-ŞİÖ tartışmalarına değindi.
Ali Sirmen’in yazısı şu biçimde:
“Şangay İşbirliği Örgütü’nün (ŞİÖ) Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da katıldığı, Semerkant toplantısı ve izleyen günlerde basınımızda çıkan yazılar, bugünlerde ağır bir ŞİÖ tartışmasının başlayacağını gösteriyor. bir daha bir ŞİÖ’cüler, NATO’cular kamplaşmasının oluşması ve karşılıklı suçlamaların alıp başlarını gitmeleri kimseyi şaşırtmamalı.
20 Eylül günkü köşemde bu mevzuya yer verdikten daha sonra, mümkün yanlış anlamaları, daha baştan gidermek için bu yazıyı kaleme almayı mecburî gördüm.
21. yüzyılda dünyanın merkezinin Atlantik’ten Pasifik’e kayması üzerine ŞİÖ’nün ortaya çıkması NATO-ŞİÖ tartışmasının başlamasını da kaçınılmaz kılmıştır. Tartışmanın sağlıklı olabilmesi her şeydilk evvel sorunun hakikat ortaya konulmasına bağlıdır.
Sorunun doğrusu ise hangi ittifak değil, nasıl bir ittifak olmalıdır. Yani, soruyu “Acaba NATO’dan çıkıp da ŞİÖ’ye mi girsem?”e dönüştürmek, hele hele “Eh NATO’da istediğimizi vermediklerine göre, biz de gidip SİÖ’ye başvuralım”a çevirmek anlamsızdır.
Buna karşılık, “Ne tıp bir ittifak Cumhuriyetin temel unsurlarına, Türkiye’nin çıkarlarına, dünyaya bakışına ve dünya üstündeki yerini tanımlamasına en uygun olanıdır?” sorusuna vereceğimiz cevap, bizi daha sağlıklı sonuca taşıyacaktır.
Burada, bu biçimde bir sorunun sorulmasının kaçınılmaz olup olmadığı sorusuyla karşılaşırız ki bunun cevabı da “Evet”tir.
“DÜNYANIN MERKEZİ PASİFİK’E KAYIYOR”
Dünyanın merkezinin Pasifik’e kaydığı bir periyotta, hâlâ Atlantik hegemonyasını sürdürmek için direnen, çağı geçmiş bir ittifakın ortasında, bugüne karşı dünde kalmayı savunmanın bir manası yoktur. Dünyanın büyük ölçüde değişen şartları, Türkiye’nin de bu yeni dünyadaki yerini bir daha değerlendirmesini kaçınılmaz kılmaktadır.
Bilmek gerekir ki, her seçimin kendinden gelecek, kazanımları ve sakıncaları olacaktır. Ve bir daha bilmek gerekir ki hangi ittifakta saf tutacağınız kadar, ittifak ortasında nasıl bir yer tutacağınız, ne üzere bir rol üstleneceğiniz ve üyeliğinizi hangi şartlarda sürdüreceğiniz de kıymetlidir. İşte bu yüzdendir ki, Türkiye ŞİÖ’yü ve ona karşı halini dikkatlice pahalandırmak zorundadır. Yüzeysel sloganların ve klişelerin aldatıcı dünyasında gezinerek başarılabilecek bir iş değildir bu. Pembe hayallerin, önyargıların, saplantıların tesirine aralıklı kalınmadığı takdirde büyük yanılgılara düşmek ve onların acı bedellerini ödemek zorunda kalmak kaçınılmaz olacaktır.
Nitekim Batı ittifakı ve NATO konusunda bu tuzağa düşülmüştür. NATO’da, Sovyetler’e karşı teminat aramış olan Türkiye ayrıyeten, propagandalara kapılarak örgütün bir özgürlükçüler kulübü olduğu aldatmacasına kanmış ve onunla işbirliğinin demokrasi getireceği yanılgısına düşmüştür.
NATO geldiğinde silahları ve kurumlarının yanı sıra komünizmle gayret kisvesi altında, gayri nizami harbi, komploları da bir arada getirmiş, Türkiye’de komünizmle gayret dernekleri ortasında siyasal İslam ile el ele vererek, onun iktidar yolunun taşlarını döşemiştir.
Türkiye’de siyasal İslam ve kontrgerillanın destekçisi olan NATO’nun İtalya’daki gerçek çehresi gladyo olmuştur.
Yanlış anlaşılmasın, bütün bunlara rağmen şu anda kimse NATO’dan çıkıp da ŞİÖ’ye girelim falan demiyor.
Şu anda yeni oluşmakta olan dünyada Türkiye’nin gelişmeleri düzgün takip edip, nasıl bir ittifak ortasında yer alacağını, serinkanlı ve özgürce değerlendirip kararlaştırılması gereken bir basamağa gerçek gidiyoruz. O etaba geldiğimizde sağlıklı demokratik tartışmanın ve değerlendirmenin ortamını hazır etmek gerek. Bilmeliyiz ki, bugünkü ittifakların çarpıklıklarından fayda sağlayan dış ve iç güçler sağlıklı demokratik tartışma ve kıymetlendirme ortamını bulandırmak için ellerinden geleni arkalarına koymayacaklardır.”
Ali Sirmen’in yazısı şu biçimde:
“Şangay İşbirliği Örgütü’nün (ŞİÖ) Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da katıldığı, Semerkant toplantısı ve izleyen günlerde basınımızda çıkan yazılar, bugünlerde ağır bir ŞİÖ tartışmasının başlayacağını gösteriyor. bir daha bir ŞİÖ’cüler, NATO’cular kamplaşmasının oluşması ve karşılıklı suçlamaların alıp başlarını gitmeleri kimseyi şaşırtmamalı.
20 Eylül günkü köşemde bu mevzuya yer verdikten daha sonra, mümkün yanlış anlamaları, daha baştan gidermek için bu yazıyı kaleme almayı mecburî gördüm.
21. yüzyılda dünyanın merkezinin Atlantik’ten Pasifik’e kayması üzerine ŞİÖ’nün ortaya çıkması NATO-ŞİÖ tartışmasının başlamasını da kaçınılmaz kılmıştır. Tartışmanın sağlıklı olabilmesi her şeydilk evvel sorunun hakikat ortaya konulmasına bağlıdır.
Sorunun doğrusu ise hangi ittifak değil, nasıl bir ittifak olmalıdır. Yani, soruyu “Acaba NATO’dan çıkıp da ŞİÖ’ye mi girsem?”e dönüştürmek, hele hele “Eh NATO’da istediğimizi vermediklerine göre, biz de gidip SİÖ’ye başvuralım”a çevirmek anlamsızdır.
Buna karşılık, “Ne tıp bir ittifak Cumhuriyetin temel unsurlarına, Türkiye’nin çıkarlarına, dünyaya bakışına ve dünya üstündeki yerini tanımlamasına en uygun olanıdır?” sorusuna vereceğimiz cevap, bizi daha sağlıklı sonuca taşıyacaktır.
Burada, bu biçimde bir sorunun sorulmasının kaçınılmaz olup olmadığı sorusuyla karşılaşırız ki bunun cevabı da “Evet”tir.
“DÜNYANIN MERKEZİ PASİFİK’E KAYIYOR”
Dünyanın merkezinin Pasifik’e kaydığı bir periyotta, hâlâ Atlantik hegemonyasını sürdürmek için direnen, çağı geçmiş bir ittifakın ortasında, bugüne karşı dünde kalmayı savunmanın bir manası yoktur. Dünyanın büyük ölçüde değişen şartları, Türkiye’nin de bu yeni dünyadaki yerini bir daha değerlendirmesini kaçınılmaz kılmaktadır.
Bilmek gerekir ki, her seçimin kendinden gelecek, kazanımları ve sakıncaları olacaktır. Ve bir daha bilmek gerekir ki hangi ittifakta saf tutacağınız kadar, ittifak ortasında nasıl bir yer tutacağınız, ne üzere bir rol üstleneceğiniz ve üyeliğinizi hangi şartlarda sürdüreceğiniz de kıymetlidir. İşte bu yüzdendir ki, Türkiye ŞİÖ’yü ve ona karşı halini dikkatlice pahalandırmak zorundadır. Yüzeysel sloganların ve klişelerin aldatıcı dünyasında gezinerek başarılabilecek bir iş değildir bu. Pembe hayallerin, önyargıların, saplantıların tesirine aralıklı kalınmadığı takdirde büyük yanılgılara düşmek ve onların acı bedellerini ödemek zorunda kalmak kaçınılmaz olacaktır.
Nitekim Batı ittifakı ve NATO konusunda bu tuzağa düşülmüştür. NATO’da, Sovyetler’e karşı teminat aramış olan Türkiye ayrıyeten, propagandalara kapılarak örgütün bir özgürlükçüler kulübü olduğu aldatmacasına kanmış ve onunla işbirliğinin demokrasi getireceği yanılgısına düşmüştür.
NATO geldiğinde silahları ve kurumlarının yanı sıra komünizmle gayret kisvesi altında, gayri nizami harbi, komploları da bir arada getirmiş, Türkiye’de komünizmle gayret dernekleri ortasında siyasal İslam ile el ele vererek, onun iktidar yolunun taşlarını döşemiştir.
Türkiye’de siyasal İslam ve kontrgerillanın destekçisi olan NATO’nun İtalya’daki gerçek çehresi gladyo olmuştur.
Yanlış anlaşılmasın, bütün bunlara rağmen şu anda kimse NATO’dan çıkıp da ŞİÖ’ye girelim falan demiyor.
Şu anda yeni oluşmakta olan dünyada Türkiye’nin gelişmeleri düzgün takip edip, nasıl bir ittifak ortasında yer alacağını, serinkanlı ve özgürce değerlendirip kararlaştırılması gereken bir basamağa gerçek gidiyoruz. O etaba geldiğimizde sağlıklı demokratik tartışmanın ve değerlendirmenin ortamını hazır etmek gerek. Bilmeliyiz ki, bugünkü ittifakların çarpıklıklarından fayda sağlayan dış ve iç güçler sağlıklı demokratik tartışma ve kıymetlendirme ortamını bulandırmak için ellerinden geleni arkalarına koymayacaklardır.”