DeSouza
New member
Efnan Atmaca – Çocuklar çizgi sinemaları sever lakin pekala yetişkinler niçin çizgi sinema izler? Yanlışsız soru niye yetişkinler çizgi sinema izlemeli olmalı aslında? Özet karşılık: Unuttukları pahaları hatırlamak için. Haydi gelin biraz açalım bu yanıtı. Çizgi sinema seyrederken bir vakit içinder kendimizin de çocuk olduğunu anımsarız. Çocuk olarak dünyayı gözlemlemek çocukları gerçek yönlendirmek için kıymetlidir. Çizgi sinemalar dostluk, arkadaşlık, kardeşlik üzere hislerin sıcaklığını hissettirir. İnsanların âlâ taraflarını görmemizi sağlar ve hayata hem keyifli bir pencereden bakmanın, birebir vakitte insancıl olmanın kapılarını açar. İkinci soru geliyor.
Bu kadar saf mudur çizgi sinemalar? Hayır, örneğin bayıldığımız “Şirinler”de yalnızca bir bayan karakter olması çocuklara ne öğretir? Ya da Alplerin huzurlu havasını konutlarımıza getiren “Heidi”nin daima çıplak ayaklı olmasının sebebini biliyor musunuz? Jerry ve Tweety’nin şirinliğiyle haylaz diye bellediğimiz kediler de öteki bir tartışma konusu. Sevabıyla günahıyla dünden bugüne çizgi sinemalar içinde bir seyahate çıkalım.
Tsubasa vurdu, gol oldu
Bazı çizgi sinemalar var ki hiç eskimez. Örneğin “Kaptan Tsubasa”. Yekten futbolla girdim ancak ben de topa Tsubasa üzere vurmayı hayal eden çocuklardandım ki günümüzde de çocuklar onu örnek alıyor. Biraz dikkat ederseniz “Tsubasa”daki o akrobatik vuruşlar bugünlerin Playstation’daki futbol oyunlarında yer alan hareketlerin ilham kaynağı. Kaptan Tsubasa’nın hüneri yalnızca özel vuruşları değildi şüphesiz çalışmayı, ekip olmayı, yeri gelince fedakârlık yapmayı öğretiyordu. Yanlış davranışlarda bulunan arkadaşların sevgiyle, dostlukla değiştirilebileceklerini anlatıyordu. Bugünün çocuklarına en büyük öğüdü ise “Kendinizi yıldız sanmayın. Asla en âlâ siz değilsiniz. Fakat birlik olursanız kazanırsınız.” Dünün çocukları ondan uğraş ve mütevazılığı öğrendi, umarım bugünün çocukları ekip olmanın kıymetini anlarlar onu seyrederken.
Kazın yerini jet aldı
Eskiden çizgi sinemalarda kazlarla seyahat edilirdi. Morton’u hatırlar mısınız? Uçan kaz… Hayvanlara makûs davranan Nils, günün birinde bir büyücü tarafınca parmak çocuğa dönüştürülüyordu ve çiftliklerindeki kaz ile yaban kazlarından oluşan bir sürüye katılıyordu. daha sonra da kuzeye uçup heyecan dolu maceralar yaşıyordu. Nils’in artık düzgün bir insan olması bizim güzelimize giderken onlarla bir arada farklı ülkeler, yerler, beşerler ve hayvanlar tanıyorduk. Ancak artık çocuklar kazlarla değil jetlerle uçuyorlar. “Harika Kanatlar”da kargo uçakları hem çocuklara bekledikleri paketleri gdolayıyor tıpkı vakitte farklı kültürlerle onları tanıştırıyor. Ve evet, en az “Uçan Kaz” kadar eğlenceliler.
Pembe dizilerin en başı
Kız çocukları için “Şeker Kız Candy”nin yeri başkadır. Dünya tatlısı Candy annesiz-babasız bir çocuktu, hayli güzel kalpliydi ve başına bin türlü talihsizlik geldi. Onun acılarıyla üzülüp aşklarıyla keyifli olan bir kuşaktık. zatenız pembe dizilerin çocuk versiyonuydu. Hatta müziği bile vardı: “Şeker Kız Candy, Anthony’yle evlendi. Bunu duyan Lisa, hapşırıktan geberdi”… Biraz insafsız olduğunu kabul etmeliyim. Şeker Kız’ın yerinde Uğurböceği var artık. Üstelik düzgün kalpli olduğu kadar kuvvetli de. Sevdiği çocuk ise bir daha bir üstün kahraman Kara Kedi.
Alpler’den ileti var
“Heidi”, çocuk saflığının çizgi versiyonuydu. Alp Dağları’nda yaşayan Heidi, arkadaşı Peter ve köpeği Joseph ile sevinç ortasında geçirirlerdi günlerini. Keçilerini de unutmayalım. İsviçre hakkında bilgiler edindiğimiz kadar düzgünlük, dostluk üzerine dersler alırdık. Tahminen birazcık Heidi’nin dedesinin sert olması korkuturdu çocukları. Ben niye başkaları ayakkabı giyerken Heidi çıplak ayak anlamazdım. daha sonra öğrendim ki bu saf kız aslında yaşıtı birfazlaca İsviçreli üzere ‘köle çocuk’muş. 50 yıl öncesine kadar bir epey yetim, yoksul aile çocuğu bakıcı ailelerin yanına verilir ve bu aileler tarafınca köle üzere çalıştırılırmış.
“Heidi”nin müellifi da yarattığı karakterle bu insanlık ayıbına işaret etmek istemiş. ötürüsıyla bu düzgün yürekli kız hem bize saflığı öğretti tıpkı vakitte haksızlığın sembolü oldu.
Feminist Şirine
“Şirinler” bir öteki tartışmalı çizgi sinema. Onlar en sempatik halleriyle “Hadi Şirinleyelim bu biçimde” derken ortalarında tek bir kız olması taze dimağlarda farklı izler bıraktı. aslına bakarsanız kızlarla adamların birlikte oynamayı sevmediği vakit içinderda bu ‘kast’ın problemli olduğu mutlaktı. Tamam, bugün bile seyrediliyor ve seviliyor bu minik, mavi, şirin kahramanlar. Zira onlar her insanın eşit olduğu, birbirini sevdiği, yeterli niyetlilerin her vakit kazanacağı bir dünyanın mümkün olduğunu gösteriyorlar. Ben de onlara fazlaca kıyamayarak takıldığım “niçin tek bayan?” sorusuna “Çünkü o tek başına uğraş veren dişi bir birey olarak feminizmi temsil ediyor” yanıtını veriyorum.
Bir kedi gördüm sanki
Gelelim kedilerin makus talihine. Jerry ve Tweety o kadar şirindi ki sadece yaradılışlarından ötürü onların peşine düşen Tom ile Sylvester’ın başına gelen türlü felakete hiç üzülmedik, bilakis o hâle düşmelerine güldük. Tahminen de “niçin hayvanlara eziyet ediliyor?” sorusunu sorarken o senelera bakmak gerekiyor. Artık Tom ve Sylvester’a kızmaktan fazlaca onları da sevelim ki sevgiyi hissedip kendilerinden güçsüzlere ziyan vermek istemesinler. her neyse ki Garfield da vardı da biraz sempati topladı kediler çizgi sinemada.
Bu kadar saf mudur çizgi sinemalar? Hayır, örneğin bayıldığımız “Şirinler”de yalnızca bir bayan karakter olması çocuklara ne öğretir? Ya da Alplerin huzurlu havasını konutlarımıza getiren “Heidi”nin daima çıplak ayaklı olmasının sebebini biliyor musunuz? Jerry ve Tweety’nin şirinliğiyle haylaz diye bellediğimiz kediler de öteki bir tartışma konusu. Sevabıyla günahıyla dünden bugüne çizgi sinemalar içinde bir seyahate çıkalım.
Tsubasa vurdu, gol oldu
Bazı çizgi sinemalar var ki hiç eskimez. Örneğin “Kaptan Tsubasa”. Yekten futbolla girdim ancak ben de topa Tsubasa üzere vurmayı hayal eden çocuklardandım ki günümüzde de çocuklar onu örnek alıyor. Biraz dikkat ederseniz “Tsubasa”daki o akrobatik vuruşlar bugünlerin Playstation’daki futbol oyunlarında yer alan hareketlerin ilham kaynağı. Kaptan Tsubasa’nın hüneri yalnızca özel vuruşları değildi şüphesiz çalışmayı, ekip olmayı, yeri gelince fedakârlık yapmayı öğretiyordu. Yanlış davranışlarda bulunan arkadaşların sevgiyle, dostlukla değiştirilebileceklerini anlatıyordu. Bugünün çocuklarına en büyük öğüdü ise “Kendinizi yıldız sanmayın. Asla en âlâ siz değilsiniz. Fakat birlik olursanız kazanırsınız.” Dünün çocukları ondan uğraş ve mütevazılığı öğrendi, umarım bugünün çocukları ekip olmanın kıymetini anlarlar onu seyrederken.
Kazın yerini jet aldı
Eskiden çizgi sinemalarda kazlarla seyahat edilirdi. Morton’u hatırlar mısınız? Uçan kaz… Hayvanlara makûs davranan Nils, günün birinde bir büyücü tarafınca parmak çocuğa dönüştürülüyordu ve çiftliklerindeki kaz ile yaban kazlarından oluşan bir sürüye katılıyordu. daha sonra da kuzeye uçup heyecan dolu maceralar yaşıyordu. Nils’in artık düzgün bir insan olması bizim güzelimize giderken onlarla bir arada farklı ülkeler, yerler, beşerler ve hayvanlar tanıyorduk. Ancak artık çocuklar kazlarla değil jetlerle uçuyorlar. “Harika Kanatlar”da kargo uçakları hem çocuklara bekledikleri paketleri gdolayıyor tıpkı vakitte farklı kültürlerle onları tanıştırıyor. Ve evet, en az “Uçan Kaz” kadar eğlenceliler.
Pembe dizilerin en başı
Kız çocukları için “Şeker Kız Candy”nin yeri başkadır. Dünya tatlısı Candy annesiz-babasız bir çocuktu, hayli güzel kalpliydi ve başına bin türlü talihsizlik geldi. Onun acılarıyla üzülüp aşklarıyla keyifli olan bir kuşaktık. zatenız pembe dizilerin çocuk versiyonuydu. Hatta müziği bile vardı: “Şeker Kız Candy, Anthony’yle evlendi. Bunu duyan Lisa, hapşırıktan geberdi”… Biraz insafsız olduğunu kabul etmeliyim. Şeker Kız’ın yerinde Uğurböceği var artık. Üstelik düzgün kalpli olduğu kadar kuvvetli de. Sevdiği çocuk ise bir daha bir üstün kahraman Kara Kedi.
Alpler’den ileti var
“Heidi”, çocuk saflığının çizgi versiyonuydu. Alp Dağları’nda yaşayan Heidi, arkadaşı Peter ve köpeği Joseph ile sevinç ortasında geçirirlerdi günlerini. Keçilerini de unutmayalım. İsviçre hakkında bilgiler edindiğimiz kadar düzgünlük, dostluk üzerine dersler alırdık. Tahminen birazcık Heidi’nin dedesinin sert olması korkuturdu çocukları. Ben niye başkaları ayakkabı giyerken Heidi çıplak ayak anlamazdım. daha sonra öğrendim ki bu saf kız aslında yaşıtı birfazlaca İsviçreli üzere ‘köle çocuk’muş. 50 yıl öncesine kadar bir epey yetim, yoksul aile çocuğu bakıcı ailelerin yanına verilir ve bu aileler tarafınca köle üzere çalıştırılırmış.
“Heidi”nin müellifi da yarattığı karakterle bu insanlık ayıbına işaret etmek istemiş. ötürüsıyla bu düzgün yürekli kız hem bize saflığı öğretti tıpkı vakitte haksızlığın sembolü oldu.
Feminist Şirine
“Şirinler” bir öteki tartışmalı çizgi sinema. Onlar en sempatik halleriyle “Hadi Şirinleyelim bu biçimde” derken ortalarında tek bir kız olması taze dimağlarda farklı izler bıraktı. aslına bakarsanız kızlarla adamların birlikte oynamayı sevmediği vakit içinderda bu ‘kast’ın problemli olduğu mutlaktı. Tamam, bugün bile seyrediliyor ve seviliyor bu minik, mavi, şirin kahramanlar. Zira onlar her insanın eşit olduğu, birbirini sevdiği, yeterli niyetlilerin her vakit kazanacağı bir dünyanın mümkün olduğunu gösteriyorlar. Ben de onlara fazlaca kıyamayarak takıldığım “niçin tek bayan?” sorusuna “Çünkü o tek başına uğraş veren dişi bir birey olarak feminizmi temsil ediyor” yanıtını veriyorum.
Bir kedi gördüm sanki
Gelelim kedilerin makus talihine. Jerry ve Tweety o kadar şirindi ki sadece yaradılışlarından ötürü onların peşine düşen Tom ile Sylvester’ın başına gelen türlü felakete hiç üzülmedik, bilakis o hâle düşmelerine güldük. Tahminen de “niçin hayvanlara eziyet ediliyor?” sorusunu sorarken o senelera bakmak gerekiyor. Artık Tom ve Sylvester’a kızmaktan fazlaca onları da sevelim ki sevgiyi hissedip kendilerinden güçsüzlere ziyan vermek istemesinler. her neyse ki Garfield da vardı da biraz sempati topladı kediler çizgi sinemada.