A
admin
Guest
– Usta oyuncu ve direktör Zafer Algöz, Türkiye’de bilhassa son senelerda oyunculuk mesleğine büyük bir ilgi olduğuna işaret ederek, “Herkes şöhret olmak istiyor. Bana da arkadaşlarım vasıtasıyla birileri ulaşıyor. Onlara birinci şunu soruyorum: ‘Şöhret mi olmak istiyorsun, oyuncu mu?’ Oyuncu olmak istiyorsan bu epeyce şiddetli bir müddetç.” dedi.
Tiyatro ve sinemayla ilgili görüşlerini aktaran sanatçı, geçmişteki ve bugünkü oyunculuk algısını ve güldürü çeşidine olan ilgiyi AA muhabirine anlattı.
Ustası, tiyatro direktörü Uzman Canova’nın tiyatro ile sinema kıyasını örnek vererek kelamlarına başlayan Algöz, “İkisi de yemektir. Sinema konservedir, tiyatro taze yemektir. Sinemada bir tane hoş eser; ondan binlerce çoğaltıp dünyanın her yerine gönderebilirsin. Ancak tiyatroda her akşam o yemeği bir daha tıpkı lezzette yapmak zorundasın. Bu akşam oynadın, şarkını söylemiş oldun, oldu bitti. Ancak sonraki gün bir daha oraya gelen insanlara tekrar oynayabildiğini ve söyleyebildiğini göstermen lazım. Yani bizim iş, her gün bir daha imtihana girmektir aslında.” tabirlerini kullandı.
– “İnsan, 100 yaşına kadar oyunculuk yapabilir”
Sanatçı Algöz, İstanbul Devlet Tiyatrolarında, direktörlüğünü üstlendiği “Rumuz Goncagül” oyununu sahneye koyduklarını belirterek, şunları kaydetti:
“Ben şöyleki görüyorum; futbolu oynama yaşın geçince, 35 yaşından daha sonra artık gidip teknik yöneticilik yapayım dersin. Bizim meslekte o denli bir şey yok. İnsan, şayet aklı fikri yerindeyse 100 yaşına kadar bile oyunculuk yapabilir. Dünyada bilhassa yaşlı oyuncular fazlaca değerlidir. Hele tiyatro yapıyorsa el üstünde tutulur. Zira 2 saatlik performans sergiliyorsun. Benim Rumuz Goncagül oyunundaki bakılırsavim direktörlüktü. Direktörlüğün şöyleki bir tarafı var, oyunun tamamından sorumlusunuz. Dekoru, ışığı, oyuncunun kullanacağı tespihten giydiği ayakkabıya kadar bütün ayrıntılardan siz sorumlusunuz. Bir dünyayı kuracaksınız ve oyuncuları o dünyaya bakılırsa akort edeceksiniz. Birebir futbol kadrosu üzere kolektif bir ruh yakalayıp oyun çıkarmak derdindesiniz. Bunu her akşam insanlara oynamak zorundasınız.”
Sahnede olmanın lezzetinin fazlaca farklı olduğunun altını çizen Algöz, Devlet Tiyatrolarında birfazlaca oyuncunun hayal bile edemeyeceği birfazlaca rolü oynama talihine sahip olduğunu söylemiş oldu.
– “Komedyenlik bir oyuncunun gelebileceği en ulu mertebe”
Zafer Algöz, teknolojiden tesiriyle yeni tiyatro oyunlarının fazlaca farklı yerlere evrildiğine dikkati çekerek, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Takip edebildiğim kadarıyla örneğin Berlin’de her akşam 150 tiyatro perde açıyor. Berlin İstanbul’dan daha küçük bir yer. Ancak eskisi üzere epeyce büyük dekorlar yahut dev inşaatlar yok. Onun yerine daha fazlaca oyuncu materyali, oyuncunun kalitesi ve direktör yorumu var. Avrupalılar bir oyunun en az 7-8 tane değişik yorumunu gördükleri için, ‘Bir de şu 9.yu bakılırsalim’ diyorlar. ‘bir daha mi hamlet seyredeceğiz?’ demiyorlar.”
Dünya genelinde tesirli olan salgının şov sanatlarını oldukçaça etkilediğini belirten Algöz, Türkiye’deki özel tiyatrolar, canlı performans yapan sanatkarlar ve müzisyenlerin büyük yara aldığını lisana getirdi.
– “Oyuncu olmanın yolu, epeyce okumaktan geçiyor”
Özellikle son senelerda Türkiye’de oyunculuk mesleğine büyük bir ilgi görüldüğüne vurgu yapan sanatçı, “Herkes şöhret olmak istiyor. Bana da arkadaşlarım vasıtasıyla birileri ulaşıyor. Onlara birinci şunu soruyorum: ‘Şöhret mi olmak istiyorsun, oyuncu mu?’ Oyuncu olmak istiyorsan bu epeyce şiddetli bir müddetç. Oyuncu dediğin adam 55 yaşından daha sonra olmaya başlıyor.” değerlendirmesinde bulundu.
Zafer Algöz, gençken oynadığı oyunları artık izlediğinde, “Şimdiki aklım olsa şöyleki oynardım.” söylemiş olduğine dikkati çekerek, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Oyunculuk gerçekten epey cazip bir meslek. Herkes bunun üzerine oyuncu olmak istiyor. Oyuncu olmanın yolu, epey okumaktan, uygun araştırmaktan geçiyor. Hepsinden kıymetlisi yeteneğin olacak. Yetenek yoksa hepsi boş. Yeteneğin yoksa yeterli sportmen, güzel oyuncu, yeterli rejisör olamazsın daima yetenekle alakalı. Çalışmayan yetenek yerinde sayar. Bakarsın daima kendini yinea başlar. Bir türlü basamak kaydedemez. Vakit su üzere akıp gidiyor. Ben ergenlerden epey şey öğrenmeye çalışırım. Daima meraklı bakarım. Genç biri ne diyor, nasıl bir şey yapıyor, ne düşünüyor? Tiyatro, seyirciyle var olan bir sanat. Bir tiyatro oyunun oluşabilmesi için seyircinin olması kaide. Tiyatro yapmak ismine perde açan amatör yahut ödenekli tüm arkadaşlarımızın dolu salonlara oynamasını dilerim.”
Tiyatro ve sinemayla ilgili görüşlerini aktaran sanatçı, geçmişteki ve bugünkü oyunculuk algısını ve güldürü çeşidine olan ilgiyi AA muhabirine anlattı.
Ustası, tiyatro direktörü Uzman Canova’nın tiyatro ile sinema kıyasını örnek vererek kelamlarına başlayan Algöz, “İkisi de yemektir. Sinema konservedir, tiyatro taze yemektir. Sinemada bir tane hoş eser; ondan binlerce çoğaltıp dünyanın her yerine gönderebilirsin. Ancak tiyatroda her akşam o yemeği bir daha tıpkı lezzette yapmak zorundasın. Bu akşam oynadın, şarkını söylemiş oldun, oldu bitti. Ancak sonraki gün bir daha oraya gelen insanlara tekrar oynayabildiğini ve söyleyebildiğini göstermen lazım. Yani bizim iş, her gün bir daha imtihana girmektir aslında.” tabirlerini kullandı.
– “İnsan, 100 yaşına kadar oyunculuk yapabilir”
Sanatçı Algöz, İstanbul Devlet Tiyatrolarında, direktörlüğünü üstlendiği “Rumuz Goncagül” oyununu sahneye koyduklarını belirterek, şunları kaydetti:
“Ben şöyleki görüyorum; futbolu oynama yaşın geçince, 35 yaşından daha sonra artık gidip teknik yöneticilik yapayım dersin. Bizim meslekte o denli bir şey yok. İnsan, şayet aklı fikri yerindeyse 100 yaşına kadar bile oyunculuk yapabilir. Dünyada bilhassa yaşlı oyuncular fazlaca değerlidir. Hele tiyatro yapıyorsa el üstünde tutulur. Zira 2 saatlik performans sergiliyorsun. Benim Rumuz Goncagül oyunundaki bakılırsavim direktörlüktü. Direktörlüğün şöyleki bir tarafı var, oyunun tamamından sorumlusunuz. Dekoru, ışığı, oyuncunun kullanacağı tespihten giydiği ayakkabıya kadar bütün ayrıntılardan siz sorumlusunuz. Bir dünyayı kuracaksınız ve oyuncuları o dünyaya bakılırsa akort edeceksiniz. Birebir futbol kadrosu üzere kolektif bir ruh yakalayıp oyun çıkarmak derdindesiniz. Bunu her akşam insanlara oynamak zorundasınız.”
Sahnede olmanın lezzetinin fazlaca farklı olduğunun altını çizen Algöz, Devlet Tiyatrolarında birfazlaca oyuncunun hayal bile edemeyeceği birfazlaca rolü oynama talihine sahip olduğunu söylemiş oldu.
– “Komedyenlik bir oyuncunun gelebileceği en ulu mertebe”
Zafer Algöz, teknolojiden tesiriyle yeni tiyatro oyunlarının fazlaca farklı yerlere evrildiğine dikkati çekerek, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Takip edebildiğim kadarıyla örneğin Berlin’de her akşam 150 tiyatro perde açıyor. Berlin İstanbul’dan daha küçük bir yer. Ancak eskisi üzere epeyce büyük dekorlar yahut dev inşaatlar yok. Onun yerine daha fazlaca oyuncu materyali, oyuncunun kalitesi ve direktör yorumu var. Avrupalılar bir oyunun en az 7-8 tane değişik yorumunu gördükleri için, ‘Bir de şu 9.yu bakılırsalim’ diyorlar. ‘bir daha mi hamlet seyredeceğiz?’ demiyorlar.”
Dünya genelinde tesirli olan salgının şov sanatlarını oldukçaça etkilediğini belirten Algöz, Türkiye’deki özel tiyatrolar, canlı performans yapan sanatkarlar ve müzisyenlerin büyük yara aldığını lisana getirdi.
– “Oyuncu olmanın yolu, epeyce okumaktan geçiyor”
Özellikle son senelerda Türkiye’de oyunculuk mesleğine büyük bir ilgi görüldüğüne vurgu yapan sanatçı, “Herkes şöhret olmak istiyor. Bana da arkadaşlarım vasıtasıyla birileri ulaşıyor. Onlara birinci şunu soruyorum: ‘Şöhret mi olmak istiyorsun, oyuncu mu?’ Oyuncu olmak istiyorsan bu epeyce şiddetli bir müddetç. Oyuncu dediğin adam 55 yaşından daha sonra olmaya başlıyor.” değerlendirmesinde bulundu.
Zafer Algöz, gençken oynadığı oyunları artık izlediğinde, “Şimdiki aklım olsa şöyleki oynardım.” söylemiş olduğine dikkati çekerek, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
“Oyunculuk gerçekten epey cazip bir meslek. Herkes bunun üzerine oyuncu olmak istiyor. Oyuncu olmanın yolu, epey okumaktan, uygun araştırmaktan geçiyor. Hepsinden kıymetlisi yeteneğin olacak. Yetenek yoksa hepsi boş. Yeteneğin yoksa yeterli sportmen, güzel oyuncu, yeterli rejisör olamazsın daima yetenekle alakalı. Çalışmayan yetenek yerinde sayar. Bakarsın daima kendini yinea başlar. Bir türlü basamak kaydedemez. Vakit su üzere akıp gidiyor. Ben ergenlerden epey şey öğrenmeye çalışırım. Daima meraklı bakarım. Genç biri ne diyor, nasıl bir şey yapıyor, ne düşünüyor? Tiyatro, seyirciyle var olan bir sanat. Bir tiyatro oyunun oluşabilmesi için seyircinin olması kaide. Tiyatro yapmak ismine perde açan amatör yahut ödenekli tüm arkadaşlarımızın dolu salonlara oynamasını dilerim.”